Adiponectine.
Klinkt als…
“… Adidas-enzymen!”, zei meneer Grip die alvast met pensioen is. Hij is meestal een van de eersten die tegenwoordig mijn schrijfsels van feedback voorziet. Ongevraagd.
Maar ook een pensionado kan ernaast zitten. Er komt geen Adidas of enzym aan te pas.
Adipose weefsel is gewoon vetweefsel.
En adiponectine is dan een eiwit dat uitsluitend vetweefsel aanmaakt.
Dat leerde ik op een bijscholingsdag.
Mijn pensionado hééft geen vetweefsel. Dus die kan er helemaal niet over meepraten.
Ik daarentegen wel.
Vandaar ook die nascholing.
Want wat bleek nou?
Dat vetweefsel is eigenlijk heel bijzonder weefsel. Dat vormt een soort noodsysteem dat ten tijde van langdurige stress in actie komt. Dat ook van allerlei dingen kan maken. Waaronder dus die adiponectine.
En die adiponectine… die wil je hebben. Die zorgt er bijvoorbeeld voor dat je minder in de vlekken raakt bij een stressor.
Alleen, je krijgt juist mínder adiponectine door chronische stress.
Wist ik toen veel.
Dus op die bijscholing begreep ik pas dat het geen loze kreet was dat je van stress dik wordt. Dat had ik al geconstateerd, maar ik snapte niet waaróm.
Want ook al was de stress verleden tijd, dat geldt niet voor alle vetweefsel. Dat zit prima waar het zit. Onder het motto: “Alles is voor Bassie”, staat het nog altijd overwegend in de opslagstand.
En ik heb zo ongeveer alles wel gedaan om die geest weer in de fles te krijgen.
Maar niet door te doen wat het meest eenvoudige was: stress voorkomen en/ of verminderen. Want het werkt nou ook weer niet zo dat hoe meer vet, hoe meer adiponectine.
Met dit inzicht ontwikkelde ik meer respect voor wat doet vetweefsel doet: zo ongeveer alles om mij in de race te houden ten tijde van langdurige stress. Een overlevingsmechanisme dus.
Eentje die zichtbaar prima werkte, kan ik je verzekeren.
Ik wist alleen niet eens dat ik stress hád. Slecht slapen, altijd een energietekort, pieker-uurtje van een dag, sporten is onzinnig tijdverdrijf, ik liet mij niet beperken tot bezoek van of aan familie, vrienden of een feestje… voor mij hoorde dat bij mij. Niks bijzonders, vond ik. Zo was ik nu eenmaal.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had mij dat niet alleen bakken ellende bespaard. Ik had vooral een léuker leven gehad. En mijn omgeving natuurlijk.
En dat is precies wat ik jou ook gun.
Stress komt niet uit de lucht vallen. En het verdwijnt ook niet vanzelf. Dat gebeurt als je bereid bent iets ongebruikelijks en soms ongemakkelijks te doen. En nog een keer en nog een keer. Daar help ik ondernemers, vooral zzp-ers bij. Want in je eentje is het soms @#$%^.
Daarom bied ik je een alternatief.
Want stress kun je testen.
En daar heb ik diverse testen voor.
Deze is alvast gratis: https://gripopgezondheid.nl/stressologie-burn-out-test-van-dr-beverly-potter/
Saludos,
Lynn
