Help, ik ben een emotie-eter!

Emotie-eten. Oftewel, eten om allerlei andere redenen dan fysieke honger. Terwijl je je nog zo had voorgenomen dat niet (meer) te doen. Voor velen een dingetje. Ik was er ook erg goed in. En bij tijd en wijlen maak ik er mij letterlijk nog wel eens schuldig aan. Maar figuurlijk vergroot dat dan weer mijn schuldgevoel… ai. Herken je dit cirkeltje?

Je hebt een rotdag gehad op je werk. Je baas heeft je flink uitgekafferd, die ene grote opdracht is uiteindelijk niet doorgegaan en je hebt ook nog eens ruzie gehad met een collega, je partner en/of je kind. Zit je eindelijk thuis op de bank, dan heb je ontzettend veel zin om ijs, snoep en koek te eten. Je plundert de voorraadkast en eet alles op wat je kunt vinden.

Dus eet jij als je boos, bang, blij, verdrietig, moe, verveeld, onzeker of onrustig bent, dikke kans dat je een emotie-eter bent. Zitten jouw emoties je regelmatig in de weg in je missie om gezonder te eten? Lees dan verder wat je hieraan kunt doen.

Ben jij wel een emotie-eter of ‘kaapt’ bewerkte voeding je brein?

Een van de kenmerken van emotie-eten is dat je steeds zin in iets hebt. En dat het ineens is. Er gebeurt iets en je moet “Nu!” iets eten. Ook is het vaak hetzelfde waar je zin in hebt. Voor de een is dat chocola, voor de ander dat chips. Of wat dan ook maar jouw ding is.
Het stopt helaas ook niet vanzelf. Als je emoties over laat waaien, ook al voelen ze niet fijn, duurt dat gemiddeld zo’n 20 minuten. Maar, ga je er aandacht aan geven, dan kunnen ze heel lang blijven hangen.Bij zo’n aanval van emotie-eten hebben we het natuurlijk niet over kip met broccoli hè. Nee, je wilt dan gewoon ‘voeding’ met een hoge beloningsfactor. En dat zijn nu eenmaal vaak producten met veel suiker of vet of een combinatie daarvan. Want dit soort voedingsmiddelen verandert juist je ‘breinchemie’ in je beloningscentrum. En dat wil je ook omdat je je juist beter wilt voelen.

CHEMISCHE VOEDING...

...is niet de oplossing.

Dus vraag jezelf dat eerst even af. Ben je iemand die af en toe wat wilt snacken? Of ben jij iemand die echt hongeraanvallen heeft en kan je blijven eten? Want het kan ook een tekort of disbalans zijn in je lichaam. Pak dat dan eerst aan.
Emotie-eten en je bloedsuikerspiegel zijn nauw aan elkaar verbonden. Amerikaanse onderzoeken wijzen namelijk uit dat je bij een stabiele bloedsuikerspiegel maar 15% kans hebt om verleid te worden tot een aanval van emotie-eten. Is je bloedsuikerspiegel niet in balans, dan heb je een kans van 65% om ten prooi te vallen aan een eet-aanval onder invloed van emoties.
De meeste mensen merken vaak binnen een week al dat als ze suikervrij gaan eten en de Sugarchallenge^® gaan doen, dat dit allemaal heel snel verbetert. Ze zijn eigenlijk helemaal niet meer zo bezig met dat eten of die honger.

Bewerkte voeding is belonende voeding

Het punt met al die onnatuurlijke (bewerkte) maar oh zo ‘belonende’ voeding is dat er daarmee in de hersenen zelf een ‘snoepje’ verschijnt dat dopamine heet. Ik schreef daar in dit blog en dit artikel al eerder over. En net als bij kinderen willen we dat nú, die beloning, en niet over een week of zo. Dat is best logisch vanuit je lijf bekeken, want je leeft nu en je weet helemaal niet of je tegen die tijd nog wel in leven bent.

Doe dit lang genoeg, dan ontregel je lichamelijke systemen. Dat eet je dus niet meer omdat je lichamelijk honger hebt, maar behoefte aan plezier om je weer goed te voelen. Het zijn dus eigenlijk de hersenen die niet meer het vermogen hebben om de signalen goed te vertalen die uit ons lijf komen. Het gevolg daarvan is uiteindelijk weer dat het niet meer zo betrouwbaar is waar jij ‘zin in hebt’. Vaak willen onszelf eerder belonen omdat je een wijntje na een dag hard werken wel verdiend hebt. Eigenlijk heb je behoefte aan wat rust, buiten zijn of een aantal diepe ademhalingen. Maar je hersenen weten: dat wijntje geeft een veel grotere kick, dus doe mij dat maar. Van belonende voeding willen we steeds meer en dus worden we uiteindelijk… te dik.

EMOTIES zijn SIGNALEN...

...die je helpen om veranderingen aan te brengen in je leven.
Laat je er niet door vangen, maar gebruik ze om in actie te komen.

Wat kun je nu doen?

In mijn visie naar een leven zonder emotie-eten helpt om te beginnen bij het herstel van je lichaam zelf. Zodat de ‘chemische fabriek’ weer kan werken zoals die moet werken. Of, anders gezegd, ga samenwerken met je lijf. Geef het gewoon weer wat het nodig heeft, zodat het goed kan functioneren. De chemie herstellen zodat de signalen van ‘ik heb honger’ of ‘ik heb zin in plezier’ weer goed uit elkaar kunt halen.
Mocht je dan nog blijven eten, dan is het zinvol om naar je gedachten te kijken. Daar zal ik in een ander blogartikel dieper op ingaan.

Tip 1: stop met suiker en snelle koolhydraten en start met suikervrij

Allereerst kies je er voor om suikervrij te gaan eten. Stop met het eten van suikers en bewerkte voedingsmiddelen.
Dat brengt de chemie in je lijf (weer) in balans. Dan weet je weer of je echt honger hebt of eigenlijk meer ‘zin in iets’ (craving). Want in dat laatste geval gaat het om beloning (het dopamine-verhaal).
En eet je eenmaal (overwegend) suikervrij, dan reageert je brein ook gewoon rustiger. Dat scheelt ook dat onrustige zoeken naar die suikers en snelle koolhydraten. Je voelt je juist energieker, je zit lekkerder in je vel en je hebt geen
(vr-)eetbuien meer. Voel je je verdrietig of ben je boos, dan heb je niet meer de neiging om naar de zoetigheden in de kast te grijpen. Je laat de emoties gewoon langzaam weg trekken. Ze wasemen wel uit. Echt. Je hebt hier geen eten voor nodig.
Je kunt gewoon zelf starten met de Sugarchallenge en het boek aanschaffen. De ervaring leert dat de meesten het eerst op eigen houtje proberen en daarna de support in een groep en van een coach wel kunnen gebruiken. Maar sommigen doen dat laatste meteen. Aan jou uiteraard de keus.

Tip 2: haal geen zoetigheden meer in huis

Heb je geen zoetigheden meer in de kast liggen, dan kun je je ook niet aan ijs, koek, snoep en chips vergrijpen als je je niet zo fijn voelt. Weet je jezelf ook nog buiten de supermarkt te houden als je in een emotionele bui bent en eigenlijk wil snoepen, dan kun je jezelf beschermen tegen een eetaanval.

Het allereerste wat je je moet bedenken is dat het wel een paar maanden tot een jaar kan duren voordat jouw reactie op dopamine weer wat genormaliseerd is. Die eerste suikervrije maand is meer een soort eerste ervaring of kennismaking ermee. Een stukje bewustwording van wat ‘zonder suiker’ nou voor je doet. Ook bijvoorbeeld met: hoe kan ik nou zo eten dat mijn lijf wel alles krijgt wat het nodig heeft, maar dan zonder dat je honger krijgt. Dat zit allemaal in die eerste maand suikervrij. Daarna laten we je los, maar niet alleen.

Want tot je ‘nieuwe instellingen’ er zijn, heb je vooral je ‘fabrieksinstellingen’ en is er paniek in de hersenen zeg maar. Want die zijn met dat suikervrij even niet blij omdat die gerekend hadden op bijv. suiker uit chocola. Waar moet ik nu naartoe met mijn behoefte voor plezier? Die zoetbehoefte kan er echt wel enige tijd zijn, ook nog na die suikervrije maand. Maar wees gerust, het komt echt goed met die ‘suikervrije inregeling’.

Tip 3: herstel de verbinding met jezelf

Heel vaak is het zo dat op het moment dat je weer even diep adem haalt… Of dat je weer even je ogen dicht doet en je realiseert: “Okay, ik leef nog, er is helemaal niks aan de hand, waar gaat het hier nou eigenlijk over?”, dat dát meestal al genoeg is. Kom gewoon even tot jezelf. Trek jezelf desnoods even op een toilet terug als bijvoorbeeld een rond buiten lopen niet mogelijk is.

Tip 4: leer emoties om te zetten in iets anders dan trek

Breng lastige personen en situaties voor jezelf in kaart. Als ik een klusje moet doen waar ik geen zin in heb, loop ik wel 10 keer naar de koelkost beneden. Gelukkig ligt daar tegenwoordig alleen nog meer ‘echt eten’ in, niks geen comfort food. Dus dan ga ik maar weer naar boven om verder te gaan waar ik mee bezig was. Ik weet inmiddels wel dat ik dan gewoon de fun mis. En paprika, komkommer en bloemkool bieden dat niet.

Tegenwoordig doe ik dan even een ander klusje (verjaardagskaartje schrijven, een ommetje maken, de was vouwen e.d.) wat mij (of eigenlijk: mijn hersenen) weer een kleine boost geeft.

Ik noemde nu een situatie, maar het kan ook een persoon zijn die je triggert tot eten.

Bedenk een aantal alternatieven als je in die situatie terecht zou komen. Wees daar creatief in. Beeld je gewoon van tevoren in hoe je daarmee om gaat. De kans is dan groter dat je dat gedrag dan ook echt doet.

LATEN WE CONNECTEN!

Nog niet klaar voor de start?

Maar je wilt toch al meer weten over stress- & suikervrij leven en hoe je dat voor jou (en je gezin) kan toepassen? Hoe deze ook jouw body & mind kunnen transformeren, waarmee je (weer) grip op je gezondheid krijgt? Download mijn gratis cadeautje – je kan je hieronder aanmelden.

Je naam*
Voornaam
Je emailadres*
Je mag mij ook blijven inspireren op het gebied van (weer) Grip op mijn gezondheid*
- Natuurlijk mag dat!
Zodra je jouw toestemming hebt gegeven, kun je de verzendknop indrukken en ontvang je jouw gewenste informatie.

Grip op Gezondheid gebruikt de gegevens die je op dit formulier verstrekt om contact met je op te nemen en om updates/marketing aan te bieden via de digitale marketingtool Mailchimp. Verwerking hiervan uiteraard in overeenstemming met onze privacyverklaring en de voorwaarden van Mailchimp.
CAPTCHA

MENU