
Help, ik ben een emotie-eter!
Ben jij wel een emotie-eter of ‘kaapt’ bewerkte voeding je brein?
Een van de kenmerken van emotie-eten is dat je steeds zin in iets hebt. En dat het ineens is. Er gebeurt iets en je moet “Nu!” iets eten. Ook is het vaak hetzelfde waar je zin in hebt. Voor de een is dat chocola, voor de ander dat chips. Of wat dan ook maar jouw ding is.
Het stopt helaas ook niet vanzelf. Als je emoties over laat waaien, ook al voelen ze niet fijn, duurt dat gemiddeld zo’n 20 minuten. Maar, ga je er aandacht aan geven, dan kunnen ze heel lang blijven hangen.Bij zo’n aanval van emotie-eten hebben we het natuurlijk niet over kip met broccoli hè. Nee, je wilt dan gewoon ‘voeding’ met een hoge beloningsfactor. En dat zijn nu eenmaal vaak producten met veel suiker of vet of een combinatie daarvan. Want dit soort voedingsmiddelen verandert juist je ‘breinchemie’ in je beloningscentrum. En dat wil je ook omdat je je juist beter wilt voelen.
CHEMISCHE VOEDING...
...is niet de oplossing.
Dus vraag jezelf dat eerst even af. Ben je iemand die af en toe wat wilt snacken? Of ben jij iemand die echt hongeraanvallen heeft en kan je blijven eten? Want het kan ook een tekort of disbalans zijn in je lichaam. Pak dat dan eerst aan.
Emotie-eten en je bloedsuikerspiegel zijn nauw aan elkaar verbonden. Amerikaanse onderzoeken wijzen namelijk uit dat je bij een stabiele bloedsuikerspiegel maar 15% kans hebt om verleid te worden tot een aanval van emotie-eten. Is je bloedsuikerspiegel niet in balans, dan heb je een kans van 65% om ten prooi te vallen aan een eet-aanval onder invloed van emoties.
De meeste mensen merken vaak binnen een week al dat als ze suikervrij gaan eten en de Sugarchallenge® gaan doen, dat dit allemaal heel snel verbetert. Ze zijn eigenlijk helemaal niet meer zo bezig met dat eten of die honger.
Bewerkte voeding is belonende voeding
Het punt met al die onnatuurlijke (bewerkte) maar oh zo ‘belonende’ voeding is dat er daarmee in de hersenen zelf een ‘snoepje’ verschijnt dat dopamine heet. Ik schreef daar in dit blog en dit artikel al eerder over. En net als bij kinderen willen we dat nú, die beloning, en niet over een week of zo. Dat is best logisch vanuit je lijf bekeken, want je leeft nu en je weet helemaal niet of je tegen die tijd nog wel in leven bent.
Doe dit lang genoeg, dan ontregel je lichamelijke systemen. Dat eet je dus niet meer omdat je lichamelijk honger hebt, maar behoefte aan plezier om je weer goed te voelen. Het zijn dus eigenlijk de hersenen die niet meer het vermogen hebben om de signalen goed te vertalen die uit ons lijf komen. Het gevolg daarvan is uiteindelijk weer dat het niet meer zo betrouwbaar is waar jij ‘zin in hebt’. Vaak willen onszelf eerder belonen omdat je een wijntje na een dag hard werken wel verdiend hebt. Eigenlijk heb je behoefte aan wat rust, buiten zijn of een aantal diepe ademhalingen. Maar je hersenen weten: dat wijntje geeft een veel grotere kick, dus doe mij dat maar. Van belonende voeding willen we steeds meer en dus worden we uiteindelijk… te dik.
EMOTIES zijn SIGNALEN...
...die je helpen om veranderingen aan te brengen in je leven.
Laat je er niet door vangen, maar gebruik ze om in actie te komen.
Wat kun je nu doen?
In mijn visie naar een leven zonder emotie-eten helpt om te beginnen bij het herstel van je lichaam zelf. Zodat de ‘chemische fabriek’ weer kan werken zoals die moet werken. Of, anders gezegd, ga samenwerken met je lijf. Geef het gewoon weer wat het nodig heeft, zodat het goed kan functioneren. De chemie herstellen zodat de signalen van ‘ik heb honger’ of ‘ik heb zin in plezier’ weer goed uit elkaar kunt halen.
Mocht je dan nog blijven eten, dan is het zinvol om naar je gedachten te kijken. Daar zal ik in een ander blogartikel dieper op ingaan.
Tip 1: stop met suiker en snelle koolhydraten en start met suikervrij
Dat brengt de chemie in je lijf (weer) in balans. Dan weet je weer of je echt honger hebt of eigenlijk meer ‘zin in iets’ (craving). Want in dat laatste geval gaat het om beloning (het dopamine-verhaal).
En eet je eenmaal (overwegend) suikervrij, dan reageert je brein ook gewoon rustiger. Dat scheelt ook dat onrustige zoeken naar die suikers en snelle koolhydraten. Je voelt je juist energieker, je zit lekkerder in je vel en je hebt geen
(vr-)eetbuien meer. Voel je je verdrietig of ben je boos, dan heb je niet meer de neiging om naar de zoetigheden in de kast te grijpen. Je laat de emoties gewoon langzaam weg trekken. Ze wasemen wel uit. Echt. Je hebt hier geen eten voor nodig.
Je kunt gewoon zelf starten met de Sugarchallenge en het boek aanschaffen. De ervaring leert dat de meesten het eerst op eigen houtje proberen en daarna de support in een groep en van een coach wel kunnen gebruiken. Maar sommigen doen dat laatste meteen. Aan jou uiteraard de keus.
Tip 2: haal geen zoetigheden meer in huis
Tip 3: herstel de verbinding met jezelf
Tip 4: leer emoties om te zetten in iets anders dan trek
Nog niet klaar voor de start?
Maar je wilt toch al meer weten over stress- & suikervrij leven en hoe je dat voor jou (en je gezin) kan toepassen? Hoe deze ook jouw body & mind kunnen transformeren, waarmee je (weer) grip op je gezondheid krijgt? Download mijn gratis cadeautje – je kan je hieronder aanmelden.
Geef een antwoord