<犀利士
p>´Ik heb voor vanavond 19:00 uur in je favoriete restaurant gereserveerd voor 2 personen´, zei ik eens tegen meneer Grip Op Gezondheid ten tijde van de burn-out.
´Da’s mooi, maar dat treft niet. Want dan heb ik een vergadering staan die ik helaas niet meer kan verzetten´, was het antwoord.
´Vergaderen doe je ´s nachts maar´, was mijn ik-duld-geen-tegenspraak reactie.
Naar het restaurant gingen we niet. Die avond niet. Een heleboel avonden eigenlijk niet.
Dat is het gekke van stress. Langduriger stress dan.
Je krijgt een kort lontje. Onredelijkheid was ´my middle name´.
Zelf zag ik dat toen helemaal niet zo.
Bij gebrek aan energie, was ik vooral moe. Meer niet, hoor.
En dat terwijl ik op de gekste tijden extra sliep…
Als ik uit het werk kwam. Anders ´haalde ik de avond niet´. Al lag ik er evenwel om tien uur ´s avonds knock-out weer in. Tot een uur of drie, hooguit vier ´s morgens. En klaarwakker dan.
Maar ook in het weekeinde. Uitslapen kon ik niet, maar zaterdagmiddag ´bijslapen´ des te beter.
Mijn directe omgeving zag de resultaten van dat energietekort en dat slaapgebrek veel eerder dan ikzelf. ´Connecting the dots´ van een afstand is minder ingewikkeld.
Het terugtrekken.
De lage frustratietolerantie en stressdrempel.
Een al dan niet spreekwoordelijk spinnetje was voor mij genoeg om alle Jezus in de vlekken te raken. Waarbij meestal mijn naasten het moesten ontgelden.
Snappen waaróm, deed ik pas toen ik uit de burn-out was. Dat mijn lijf dat niet zo maar deed.
Bij kortdurende stress, maakt je systeem adrenaline aan. Als de hoeveelheid adrenaline in je bloed voor even hoog is… Prima, weet je lijf wel mee om te gaan. Heel anders wordt dat als die adrenaline-levels te lang te hoog blijven. Dat geeft veel ontstekingsreacties en zorgt voor veroudering van binnen uit.
Reden temeer voor je lijf om dan cortisol aan te gaan maken. Die remmen weer de ontstekingsreacties door adrenaline. Naast dat cortisol je alerter maakt, je geheugen en je immuunsysteem verbetert en voor extra bloedtoevoer zorgt naar vitale organen als hart, hersenen en spieren.
Dus jij denkt nu: topspul! Dát moet ik hebben.
Dat klopt ook. Cortisol WIL je ook hebben. Althans, veel voor de korte termijn en verder binnen normale niveaus. Want cortisol wordt ook wel het sloophormoon genoemd.
Het breekt je voorraad eiwitten in je lever en spieren af en zet deze om in energie.
Het legt je spijsvertering lam.
Het tast ook je gelukshormoon serotonine aan, waardoor je snel humeurig of gefrustreerd kan raken.
En het zorgt ervoor dat je slechter slaapt door de goede werking van het slaaphormoon melatonine te voorkomen.
Om eens wat te noemen.
Want je systeem kan niet alles tegelijk. Je lijf kiest dus: óf je staat klaar om te vechten of vluchten. Óf je staat in herstelmodus.
Zijn we er dan? Nou nee, cortisol ´doet´ nog een ander gek dingetje. Het geeft een gevoel van urgentie aan de meest simpele dingen. Om niks uit je plaat gaan dus. Zeker bij dierbaren. Die zich vervolgens steeds sneller uit de voeten maken als jij er aan komt…
Dat krijg ik dan ook het meest terug van klanten: dat knagende schuldgevoel over het verwaarlozen (in allerhande vormen) van partner, gezin, familie en vrienden. Tijd die niet meer in te halen valt. En soms is de aangerichte schade zelfs niet meer goed te maken.
Zo heeft bij mij ook de relatie met meneer Grip aan een zijden draadje gehangen.
Nee, van mij geen clichés dat we er sterker uitkwamen.
Asjeblief zeg.
Maar nu ik tóch die burn-out had, heb ik maar geleefd naar het motto: ´Never waste a good crisis.´ Door te zoeken naar nieuwe, ongebruikelijke oplossingen voor problemen. En… die te vinden.
Ik bijt al lang niet meer.
In voor anti-cortisol? Gimme a call then: https://gripopgezondheid.nl/agenda/
Heej, ik spreek je,
Lynn Hogendoorn
