Zenuwcellen, of neuronen, zijn eigenlijk maar luie donders.
Als het op ´feel good hormonen´ aan komt. Ze liggen daar maar zo´n beetje die stofjes te maken die neurotransmitters heten.
Waardoor jij je je leuk gaat voelen.
Of niet angstig.
Niet paniekerig of onrustig.
Niet depressief of wat voor vervelends dan ook maar.
Om dat te kunnen fiksen, vindt alle aanvoer van voedingsstoffen aan en afvoer van afvalstoffen van zenuwcellen plaats door hulpcellen (astrocyten).
Die halen de boodschappen, zorgen ervoor dat de voorraadkast op orde is, vegen de kont af. You get the picture.
Ze pamperen wat af, die hulpcellen. Zijn zowel de vader als de moeder van een zenuwcel. Meervoud ook nog, want elke zenuwcel heeft 10 van die pamperaars.
Die zenuw lijkt wel op zo´n bijenkoningin. Die in dit geval dan geen eieren legt, maar die neurotransmitters, waarbij de ‘werkbijen´ (hulpcellen) het overige harde werk doen.
Maar dan hèb je ook wat hè. Die neurotransmitters, of boodschapperstofjes, worden razendsnel via het zenuwstelsel vervoerd. In tegenstelling tot hormonen die via het bloed vervoerd worden.
Als je je lijf als een bedrijf ziet, dan vormen die boodschapperstofjes het e-mailverkeer.
En de bedoeling is dat degene bij wie die mail aankomt, er iets mee gaat doen.
Nu kan er natuurlijk bij die aanmaak of aflevering van die boodschapperstoffen op veel fronten iets mis gaan. Daar is weinig fantasie voor nodig.
Die zenuwcellen worden wel gepamperd, maar die hulpcellen daarvoor hebben zélf ook wat nodig. Maar wat nou als die ook niet krijgen wat ze nodig hebben aan brand- én bouwstoffen?
Dus als jouw systeem of lijf te weinig bouwmateriaal tot z´n beschikking heeft… waar ga je dan op besparen?
Op het personeel (je hulpcellen), of op de directie (je zenuwcellen)?
Gaat de directie de Jaguar inleveren of gaan we de schoonmaakster ontslaan? ´t Is toch overal hetzelfde hè…
Maar wat gebeurt er dan met de directie?
Die komt op kantoor en ziet een grote bende.
Dus wordt díe daar gelukkiger van, of juist een beetje agressief?
Het antwoord laat zich vast moeilijk raden: daar ga je korte lontjes van krijgen.
Die directie gaat dan in paniek raken. Onrustig worden.
Gaat die directie dan allemaal fijne feel good hormonen maken? Of gaat die er dan voor zorgen dat jij een sjacchie humeur krijgt?
Gaat die directie er dan voor zorgen dat jij tot rust komt? Of gaat die er juist voor zorgen dat jij onrustig wordt?
Easy, bij het wegvallen van die hulpcellen (astrocyten), gaan zenuwcellen zéker niet rustiger worden. Dus als je tekorten op dit nivo hebt, ga je echt wel meer motorische onrust krijgen.
En dat heeft een functie. De Google-search-functie van je brein gaat aan.
Ping.
Zenuwen gaan geheid iets doen om jou in beweging te krijgen.
Dus wat denk je: kan je dan makkelijk slapen dan, met die onrust? Hèb je dan wel een chronisch gebrek aan slaappillen van de dokter?
Die pillen nemen is dan meer een kwestie van shoot the messenger. Je schakelt het signaal uit in plaats van een oplossing te zoeken. En te vinden.
Wat nou als je misschien een chronisch gebrek aan iets heel anders hebt? Zolang de ´Zoek!´ aan staat… heb je wat te dóen. Maar wat?
Iets.
Regel het weer effe.
Schuif er bijvoorbeeld andere bouw- en brandstof in, zodat je die schoonmakers weer aan kan nemen.
Komt de directie vanzelf ook weer van tot rust.
Weten hoe en wat JIJ kan doen, want er is helaas geen one size fits all? Test mij: https://gripopgezondheid.nl/agenda/
Een goede week. Spreek je snel weer.
Lynn Hogendoorn
