Grip op gezondheid

Eet je chronische stress en moeheid weg

Stress: één van de grootste dikmakers van nu

door Reageer

Stress als dikmaker

Stress: één van de grootste dikmakers van nu

Veel mensen hebben regelmatig last van stress. Vroeger was dat een sabeltandtijger. Maar tegenwoordig kan dat van alles zijn. Je kunt gestrest raken van een drukke baan, maar ook van verkeerde voeding, de zorg voor de kinderen, een druk sociaal leven en ga zo maar door. Het maakt dus eigenlijk niet uit of het écht (die tijger) of vermeend gevaar is (zorgen over de toekomst). Je lichaam reageert op een en dezelfde manier: het maakt zich klaar om te vechten of te vluchten. En om dát te kunnen doen, maakt het stresshormonen aan. Dat is dus weer een fysieke (biochemische) en heel logische reactie op… angst. Daarom is stress eigenlijk meer biologie dan psychologie.

Wat veel mensen zich evenmin realiseren, is dat stress één van de grootste dikmakers van nu is. Misschien wel de grootste. Wat stress voor invloed heeft op (over-)gewicht, lees je in dit blogartikel, evenals hoe je deze invloed kunt beperken.

Waarom maakt stress dik?

Als je gestrest bent, maakt het lichaam stresshormonen aan. Dit gebeurt niet alleen bij acute stress (adrenaline), maar ook bij chronische stress (cortisol). De stresshormonen adrenaline en cortisol breken eiwitten af. Het lichaam moet tenslotte in een staat van paraatheid blijven verkeren om te kunnen vechten of vluchten.

Die eiwitten worden daarom dus omgezet in suikers, een makkelijk vorm van snelle brandstof. Omdat die eiwitten echter worden omgezet in suikers, stijgt de bloedsuikerspiegel weer. En wordt jouw bloedsuikerspiegel chronisch hoog door acute of chronische stress, dan wordt afvallen onmogelijk. Zelfs als je hartstikke gezond eet, wordt het nu wel heel lastig om gewicht te verliezen. Want helaas zorgt een verhoogde bloedsuikerspiegel ook voor een verhoogde insulinespiegel. En het hormoon insuline (honger!) blokkeert de werking van de tegenhanger: het hormoon leptine (verzadiging).

Stress: hoe gaat dat in zijn werk?

Om te begrijpen hoe dat nou met stress in ons lichaam werkt, een kleine toelichting.

Als we kijken naar een functionele indeling van ons zenuwstelsel, dan hebben we zowel een willekeurig als een onwillekeurig of autonoom zenuwstelsel. Het willekeurige zenuwstelsel kun je bewust aansturen, controleren. Zo kun je daardoor bewegen, praten en reageren op wat er zoal om je heen gebeurt. Hieruit volgt dan automatisch dat het autonome zenuwstelsel een deel van ons zenuwstelsel is dat je niet bewust kunt beïnvloeden. Denk hierbij aan ademhaling en hartslag. Daarbij valt dit autonome stelsel ook nog eens uiteen in twee delen: sympaticus (actiestand of ´gaspedaal´) en parasympaticus (ruststand of ´rempedaal´). Die ´actiestand´ wordt uiteraard actief in geval van stress, door de aanmaak van stresshormonen, en die op haar beurt weer vecht- of vluchtreacties mogelijk maakt. En de ´ruststand´ werkt natuurlijk vooral als je ontspannen bent. Een fase van opbouw van energie. In deze fase werkt je spijsvertering optimaal en kun je bijvoorbeeld herstellen.

Nu snappen we allemaal wel dat het lichaam veel kan, maar niet alles tegelijk. Dus niet én in vecht- en/of vluchtstand kan staan, én rustig een maaltijd kan verteren of lekker slapen. Dat gaat nu eenmaal slecht samen. Als je veel stress hebt, kun je jouw eten dus helaas onvoldoende goed verteren. Hoe voedzaam je ook eet, je lichaam kan dit maar matig opnemen omdat voor verwerking ervan in het spijsverteringskanaal energie nodig is. Energie, die nou juist gereserveerd wordt voor vechten of vluchten… Om gewicht te kunnen verliezen, is het dus van belang om zo veel mogelijk te leven vanuit het parasympatische deel van je zenuwstelsel, oftewel die ´ruststand´.

Tips om die stress te verminderen

Wil jij de invloed van stress op jouw strijd tegen de overtollige kilo´s verminderen? Dan geven wij je graag enkele tips om acute stress én chronische stress effectief te voorkomen en te bestrijden.

TIP 1

Leef zo veel mogelijk vanuit het parasympatische deel van je zenuwstelsel, de ´ruststand´ dus. Verander ´moeten´ in ´willen´ en je merkt vaak meteen al dat je minder last hebt van stress. Doe zoveel mogelijk dingen waar je blij van wordt. Of leer anders aankijken tegen die dingen die gewoon bij jouw leven horen. De boeken of Facebookpagina van Berthold Gunster van OMdenken kunnen daar erg inspirerend voor zijn.

TIP 2

Zo snel mogelijk stoppen met (vrije) suikers en bewerkte koolhydraten. Dat zeg ik niet om flauw te doen, maar omdat ik het niet genoeg kan benadrukken. Als je namelijk ´draait´ op een suikerverbranding, schakelt je lichaam sowieso over naar leven vanuit die sympaticus (´actiestand´ of ´gaspedaal´). Zelfs in het geval dus dat je nog niet eens een drukke leefstijl hebt!

TIP 3

Zorg voor voldoende ontspanning. Word je bijvoorbeeld bewust van je ademhaling. Haal eens 3 keer diep adem voordat je gaat eten. Ruim dagelijks 10 minuten in voor een korte meditatie (app’s te over tegenwoordig). Gebruik deze tijd om eens kennis te maken met relaxte ‘sporten’ als yoga, Tai Chi of Chi Neng Qigong.

TIP 4

Mijn boek ´De kleur van gevaar´ over de overtreffende trap van stress (burn-out) bestellen. Of vraag hieronder de gratis preview aan. Ik neem je niet alleen mee in hoe ik met stress ben omgegaan, maar ik geef je aan het einde van elk hoofdstuk een tip hoe jij dat ook kunt doen.

Yes, stuur mij het GRATIS de preview van het boek ‘De kleur van gevaar’
Laat hieronder alsjeblieft je e-mailadres achter, zodat je gelijk kunt beginnen met lezen!

    Zodra je jouw toestemming hebt gegeven, kun je de verzendknop indrukken en ontvang je jouw gewenste informatie.

    Grip op Gezondheid gebruikt de gegevens die je op dit formulier verstrekt om contact met je op te nemen en om updates/marketing aan te bieden via de digitale marketingtool Mailchimp. Verwerking hiervan uiteraard in overeenstemming met onze privacyverklaring en de voorwaarden van Mailchimp.
De kleur van gevaar
Lynn Hogendoorn | Personel Food Trainer

Lynn toont ondernemers en ondernemende mensen die chronische moeheid, stress- en/ of burn-outklachten  ervaren en daar komaf mee willen maken, hoe je weer grip op jouw gezondheid kunt krijgen én houden.

Ze laat je zien hoe je dat via de methode stressologie bereikt: een revolutionaire methode, omdat stress meer biologie dan psychologie is.

Interview door Patrick Kicken over suiker en stress

door Reageer

Interview over suiker en stress

De meesten kennen Patrick Kicken als radio deejay bij 3FM en Radio Veronica. Toch heeft Patrick zich vooral ontwikkeld tot een veel bredere mediaprofessional. Met zijn ruime ervaring bij landelijke radiostations, is hij die ook in gaan zetten op het gebied van internet en social media. Inmiddels podcast hij er onder ´Leven zonder stress´ vrolijk op los, waarin hij bekende en minder bekende mensen interviewt. Dat geldt trouwens ook voor de interviews voor NonDualiteit. Natuurlijk is hij nog verbonden aan de radio (WildFM Hitradio) en schrijft hij column voor radio.nl.
Na een burn-out heeft ook Patrick tegenwoordig wat meer op met stress. Reden genoeg voor mij om hem te vragen ook eens een interview met mij te hebben. En dat wilde hij wel. Of, zoals Patrick het zelf omschreef: ´Is suiker nou echt zo slecht? En zorgt het zelfs voor stress? Een van de leukste en meest openhartige gesprekken die ik tot nu toe gevoerd heb, met voedingsdeskundige Lynn Hogendoorn.´ In dit blog daarom een voorproefje (plus download volledig interview).

Kijken en/of luisteren

Suiker en stress?

Het effect van suiker op je lichaam.
Lynn weet er alles van.
Patrick nog niet.

Patrick´s kick-off

Patrick: Daar zitten we dan in gesprek met – en dan moet ik je naam even goed uitspreken – Lynn Hogendoorn. Lynn, je hebt mij net zien ontbijten. Ik had geroosterd broodje met frambozenjam, een geroosterd broodje met Nutella, een kop koffie met twee scheppen suiker en een kopje chocomel. Hoeveel suikerklontjes denk jij dat ik inmiddels al achter de kiezen heb?

Lynn: Zal ik eens een hele voorzichtige schatting doen? Ik schat een klontje of 10-12.

Patrick: Écht? En wat is dat lichaam van mij daar nu al mee aan het doen?

Lynn: Stuiter je nog niet dan, is mijn tegenvraag?

Patrick: Of ik stuiter? Nee, ik voel me wel een beetje actiever dan voordat ik het toen at.

Lynn: Hoe lang blijft dat zo?

Patrick: Ja, er gaat een dip komen. Daarom wilde ik ook gauw met jou dat interview doen. Want over een uurtje of anderhalf dan komt een soort gaap-gevoel zeg maar.

Lynn: En wat doe je dan meestal?

Patrick: Wat doe ik dan meestal? Ja, vaak even zitten. Documentaire kijken.

Kickstartvraag: is suiker slecht?

Het is echt een soort rush hè, die suiker. Maar dan is de openingsvraag, want we gaan veel over suiker praten, en ik zit hier met een orthomoleculair voedingscoach, dus jij weet daar alles van… de vraag is: is suiker slecht? Dat is mijn allereerste vraag.

Lynn: En het hele korte antwoord is ja.

Patrick: Dus wat ik net gedaan heb, is slecht voor mijn lichaam.

Lynn: Ja. Je lijf begrijpt daar niet zo veel van. Dat zegt nu: er komt nu zo veel suiker in dat bloed terecht… die bloedsuikerspiegel, zoals dat dan technisch heet, die verhoogt zich en dat is eigenlijk een vorm van stress voor het lichaam. Want dat houdt van balans. Dus die houdt het liefst die bloedsuikerspiegel binnen een bepaalde balans. Daar gaat die nu bij jou overheen schieten. Dus zegt het systeem: ´Oh, alarm!´. Het moet weer in die bandbreedte moet komen waarbinnen het geen gevaar meer voor het lijf betekent.

Patrick: Daar heb je insuline voor.

Insuline

Lynn: Insuline zorgt er inderdaad voor dat dat overschot aan glucose uit die bloedbaan gaat. Dat klopt aan bij cellen, (cel)poortje gaat open als het goed is, glucose naar binnen, niks aan de hand. Zo zou het moeten werken.
Wat er nou bij ons gebeurt, is dat we eigenlijk de hele dag door suiker eten. Want waarschijnlijk eet jij 3 maaltijden (zoals de meeste mensen) en nog 3 tussendoortjes. Dat zijn 6 eetmomenten voor het lijf, 6 keer insuline.
Dan krijg je een beetje het effect wat er op een concert gebeurt: je komt daar met tutende oren uit. Je oren gaan zich een beetje afsluiten voor de overloadaan geluid. Dat gebeurt nu ook bij insuline. Je cellen zeggen: ´Ik heb nu zo veel insuline om mij heen, het mag allemaal wel wat minder. Ik ga wat deurtjes dichthouden. ´Dus daar zit je dan met je 10 voor goed gedrag: én te veel insuline, én te veel glucose in je bloed.

Te veel insuline, glucose en dan...?

Patrick: Wat gaat daarmee gebeuren? Komt dat hier terecht? (Patrick klopt op z’n buik)

Lynn: Dat komt dan inderdaad daar terecht.

Patrick: Oh, vandaar! Ik dacht al: hoe kom ik toch aan die zwemband?

Lynn: Inderdaad, want insuline zorgt voor vetopslag als het niet de cellen in kan. Want grofweg hebben we eigenlijk maar 400 gram glucose, wat voor 80% de spieren ingaat als voorraad glycogeen en de rest gaat voor 20% de lever in. Dus dat verbruik je als eerste als je gaat sporten of wat dan ook of überhaupt gaat bewegen. En de hersenen zijn daar natuurlijk een hele leuke opsoupeerder van. Maar daar [die glycogeenvoorraad, red.] kun je eigenlijk technisch gesproken 72 uur op leven zonder dat je die verder aanvult. Dus zo veel eten hebben we helemaal niet nodig. Dus we eten te vaak en te veel.

Patrick: En te zoet.

Lynn: En te zoet. En te veel tarwe.

Verslaafd aan suiker

Patrick: Ja, okay, maar laten we het eerst over suiker hebben. Ben ik suiker-junk dan? Ben ik er inmiddels verslaafd aan geraakt? Dat het voor mij normaal is zo veel suiker te gebruiken?

Lynn: Ja, jouw lijf ´draait´ nu op suikers. Dat is gewoon de makkelijkste vorm van brandstof. Hoeft het lichaam niet zo veel moeite voor te doen.

Patrick: En het zit overal in.

Lynn: Dus we zijn gauw klaar. Er is geen reden om de vetopslag aan te spreken, want dat is een ingewikkeld ding voor het lijf. Dus als we suikers krijgen, prima, dan gaan die voor. En komen we nooit meer aan vetverbranding toe.

Hongerklap

Patrick: En vandaar dat we ieder jaar een paar kilootjes aankomen… Ik ben nu 44, nu gaat het allemaal nog wel. Maar m’n vader slikt al pilletjes voor, ja wat is het, diabetes-2 of zo? Je moet natuurlijk geen suikerziekte krijgen en ik word al chagrijnig als ik een paar uur niks gegeten heb. Dat is ook geen goed teken.

Schommelende bloedsuikerspiegel

Lynn: Nee dat is diezelfde bloedsuikerspiegel die onder die bandbreedte uit duikt dan wat hij zou moeten zijn, waarbinnen die… Kijk, je lichaam weet natuurlijk niet precies van tevoren wat je gaat eten. Dus er zit een beetje speling in… Elk eetmoment levert wat meer glucose op. Er zit ook suiker in fruitsuikers. Zelfs in groenten zit een vorm van suikers. Dus er is een bepaalde bandbreedte dat er best wel wat meer [glucose, red.] in het bloed terecht mag komen.
Het punt gaat meer over dat erboven komen of eronder zakken. Eronder zakken gebeurt straks bij je als die suikers zijn weggewerkt. Dan krijg je dat je je niet meer zo fijn gaat voelen. Dat je denkt: ´Ik ben moe, chagrijnig, ik moet nú eigenlijk wat eten…´ Dat is wat er dan gebeurt.

Patrick: Sterker nog, ik heb dan als ik wegga altijd een klein tasje, zo’n klein koeltasje, bij me. Daar zitten van die havermout breaks in met heel veel suiker, daar zitten van die ´snelle Jelle’s´ in, Bifi-worstjes… want ik weet gewoon: ik krijg een hongerklap.

Lynn: Ja, je krijgt een hongerklap. Dat is dan precies wat er gebeurt.

Stress en suiker: hoe zie jij dat verband?

Patrick: Ja, ik heb m´n leefstijl er aardig aan aangepast…

Wat ik dan interessant vind, is: jij beweert dus niet alleen dat het slecht is voor je lijf, maar dat je er dus ook nog stress van krijgt. Kun je dat eens uitleggen. Want ja, sacherijnig worden ja… maar geen stress. Stress is voor mij… paniek. Hoe zie jij dat verband?

´Stressprotocollen´

Lynn: Ik probeer het te bekijken vanuit het lijf. Alles wat uit balans raakt, is een vorm van stress voor het lijf. Honger is een beetje een stress-dingetje. Als je dan wat gaat eten, is het weer over. Is het weer klaar. Dus het is niet zo dat alle stress kwaad kan. Maar over het algemeen associëren we stress met een mentaal ´ding´. Je hebt het te druk in je leven.
Maar ik vertaal het in: hoe reageert je lijf op wat er binnenkomt? En te veel suiker is een disbalans in je bloedsuikerspiegel bijvoorbeeld. En daarvan zegt je systeem: ´Ho, gevaar!´
Want in de basis heeft ons oerbrein eigenlijk maar 2 taken: in leven blijven en voorplanten. Meer is het niet. Dus langs die lat wordt het ook allemaal een beetje gelegd.
Dus alles wat dat overleven in gevaar brengt, en dat doet een te hoge bloedsuikerspiegel bijvoorbeeld, of te zwaar getafeld hebben, of een nachtje door gaat hebben met alcohol, roken is ook zo´n dingetje, insuline is zo´n dingetje… Nou, zo zijn er nog wel… een allergie is een reactie van het lijf op een heel oud mechanisme… ja eigenlijk, wat ik altijd zeg… we leven met onze stenen tijdperk genen in een sciencefiction omgeving. Ons oerbrein, ons instinct, begrijpt daar niet zo veel van. En dat heeft in de basis maar 2 protocollen. Dat is óf adrenaline, óf cortisol aanmaken. Red alert: we moeten íets doen.

Patrick: Wegrennen of verstijven?

Lynn: Ja.

En de rest van het interview?
Download het GRATIS TRANSCRIPT hieronder!

    Zodra je jouw toestemming hebt gegeven, kun je de verzendknop indrukken en ontvang je jouw gewenste informatie.

    Grip op Gezondheid gebruikt de gegevens die je op dit formulier verstrekt om contact met je op te nemen en om updates/marketing aan te bieden via de digitale marketingtool Mailchimp. Verwerking hiervan uiteraard in overeenstemming met onze privacyverklaring en de voorwaarden van Mailchimp.

Bron: Leven zonder stress, Patrick Kicken |  Minder stress met stressologie, Jurgen Spelbos | De kleur van gevaar, Lynn Hogendoorn

NU JIJ!

Laat je me eens weten of jij, net als Patrick, wakker geschud bent door zijn interview? En zo ja, op welke gebieden? Wat was voor jou een grote verrassing of eye-opener? Laat het mij weten in de comments hieronder. Mailen kan natuurlijk ook.

Lynn Hogendoorn | Personel Food Trainer

Lynn toont als ´stressoloog´ werkende 40+’ers die chronische moeheid en/of stress ervaren en daar schoon genoeg van hebben, hoe je weer grip op jouw gezondheid kunt krijgen én houden.
Ze laat je zien hoe je dat via een integrale aanpak op FOOD (suikervrije, volwaardige voeding) én MOOD (verandering van gedrag door bewustwording van de werking van het brein) doet.

Zodat je bij wijze van spreken weer energie voor tien kunt hebben!

Stressologie: maak werk van je chronische stress

door Reageer

Stress: meer biologie dan psychologie

De schrijver van het boek ´Minder stress met stressologie´, Jurgen Spelbos, noemde de verschillende behandelmethoden op het gebied van stress met een knipoog aanvankelijk ´stressologie´. Logos is Grieks voor ´leer´. Kennis over stress dus. Maar stress is serious shit, het doet van alles met je wat je niet wilt. En de cijfers liegen er dan ook niet om. Het aantal vrouwen dat in het verleden hun loopbaan moesten onderbreken vanwege de overtreffende trap van stress, burn-out, steeg van 9,4 procent in 2015 naar 15 procent in 2017. En mannen van 6 procent tot 9 procent volgens onderzoek van Nyenrode en Intermediair. Onthutsende cijfers, die ook nog een trend bevestigen die een paar jaar geleden is ingezet dat steeds meer jonge mensen een burn-out krijgen. Hoogste tijd om daar iets aan te gaan doen.
Te beginnen met dat stress vaak de associatie oproept met ´iets´ mentaals of psychisch. Maar wist je dat het eerst en vooral fysiek begint? Biologie dus. In dit blogartikel ga ik in op hoe dat nou zit.

Ons stresssysteem

Laten we wel zijn: we hebben een ongelofelijk vernuftig systeem dat mensen in staat stelt adequaat te reageren als er gevaar of nood (stress) dreigt. Dat is de primaire taak van je oudste breingedeeltes, ook wel reptielenbrein en zoogdierenbrein genoemd: te zorgen voor veiligheid. Daar draait het in beginsel allemaal om. Anders zou ons voortbestaan en onze voorplanting onmogelijk zijn. Het brein is dan ook van nature bang aangelegd en altijd op haar hoede.

Pak ´em beet een paar eeuwen terug, was dat geen enkel probleem. ´Veiligheid´ bestond vooral uit een dak boven je hoofd en voldoende te eten. Dat is tegenwoordig wel anders, want die ´veiligheid´ nu draait om veel meer factoren. Denk maar aan je werk of studie, je relatie, je huis, je voeding, maar bijvoorbeeld ook je karakter, houding, instelling, gedachten en overtuigingen.
Alleen, ons oerbrein heeft nog geen update gehad naar deze 21ste eeuw (en verder). En dat is niet alleen een groot probleem voor ons oudste brein, maar ook ons stresssysteem. Het werkt namelijk uitstekend bij acute stress, maar veel minder bij chronische stress.

Acute stress

Acute stress is een overlevingsmechanisme dat vooral in de natuur voor komt. Denk maar aan die sabeltandtijger die ineens voor je snufferd staat. Als je dan nog na moet denken over vluchten… ben je al te laat. Dit handige, acute stress-responsesysteem zorgt voor vrijwel direct meer energie en alertheid. Het heet niet voor niets de vecht- en vluchtreactie. In het wild dus super handig voor nét dat beetje extra overlevingskans.
Je brein zet vervolgens neurologische (via het zenuwstelsel) en hormonale (via het bloed) acties in gang. Het signaleert stress en zorgt voor de aanmaak van het korte termijn stresshormoon adrenaline. Er gaat meer energie en bloed naar de armen en benen, zodat je ook daadwerkelijk kunt vluchten of vechten. Dat is ook precies de bedoeling van deze stressreactie.

Stress?

Acute stress als overlevingsmechanisme heeft zijn functie grotendeels verloren.

Chronische stress

Veel minder bekend is dat als adenaline in je bloed te lang verhoogd is, dit veel ontstekingsreacties in je lichaam geeft. Om die ontstekingsreacties door adrenaline te remmen, maakt het lichaam cortisol aan. Cortisol is namelijk naast stresshormoon ook een natuurlijke ontstekingsremmer voor het lichaam. Een tijdelijke verhoging van cortisol is prima: het maakt je alerter, verbetert je geheugen en immuunsysteem en zorgt ook voor extra bloedtoevoer naar vitale organen als hart, hersenen en spieren. Maar met een te lange of chronische aanmaak van cortisol zal je echter langzaam roofbouw plegen. Je lichaam verkeert in een constante staat van paraatheid (actiestand voor vechten of vluchten) en dat gaat ten koste van je spijsvertering en immuunsysteem (ruststand voor herstel). Het stresssysteem kan niet meer afschakelen en je komt zowel in je hoofd als in je lijf niet meer tot rust.

De bijnieren en de stresshormonen adrenaline & cortisol

Ad ren is Latijns voor letterlijk: bij de nier.
Productie van de stresshormonen in het bijniermerg, heten daarom adrenaline en noradrenaline. En de bijnierschors produceert onder andere de hormonen cortisol, aldosteron (belangrijk bij handhaving van de bloeddruk) en de geslachtshormonen (oestradiol, progesteron en testosteron).
Die bijnier heet ook wel een endocriene klier omdat het hormonen afstaat aan de bloedbaan. Dat mag je allemaal vergeten, behalve het volgende. Het is een klein orgaantje van zo’n 2 bij 1 centimeter bovenop de nier en weegt nog geen 5 gram. Daarmee is eigenlijk ook meteen duidelijk dat we fysiek niet erg ‘gebouwd’ zijn voor (chronische) stress. Vergelijk dat maar eens met organen zoals de lever en de darmen, die ook veel werk te verrichten hebben.

Stressologie

Acute stress als overlevingsmechanisme heeft grotendeels zijn functie verloren. Tegelijk bevinden we ons in een situatie waarin chronische stress nog almaar toeneemt. En dat terwijl we nog een stone age-genenpakket hebben in een science fiction-omgeving.
We krijgen vrijwel allemaal te maken met stress in ons leven, de een wat meer dan de ander. Het punt is niet alle stress uit te bannen, maar te leren hoe je nou beter met stress om kunt gaan. Door manieren om je draaglast te verminderen en tegelijk je draagkracht te vergroten.
Dát is nou stressologie: op zeven niveaus werk maken van je (chronische) stress, te weten:
 
  1. Fysiek (ook door testen; meten is immers weten)
  2. Je persoonlijkheid
  3. Mentaliteit
  4. Psyche
  5. Gevoelens en emoties
  6. Je onderbewustzijn
  7. Het hogere bewustzijn (voor de liefhebber)

De term stressologie is bedoeld om het verschil te onderstrepen met de gebruikelijke aanpak van stress waar te weinig resultaten mee behaald worden. Dat is maar ten dele te verklaren doordat behandeling in de reguliere geneeskunde vooral gericht is op lichamelijke klachten (symptomen) en niet zozeer op de onderliggende oorzaak. Het gebeurt maar al te vaak dat je naar huis gaat met een goedbedoeld advies om het rustiger aan te doen, al dan niet vergezeld met een recept voor slaap- of kalmeringsmiddelen en misschien een verwijzing naar een psycholoog. Die route is echter niet afdoende, dat wijzen alle cijfers wel uit.
Complementaire geneeskunde biedt al veel meer, maar daar is de regierol (zoals de huisarts die regulier vervuld) veel minder aanwezig.
 
Er is voor het probleem chronische stress wonderlijk genoeg nog geen adequate, integrale oplossing in onze samenleving. Terwijl het probleem ´stress´ steeds maar toeneemt.
Stress de baas worden is niet iets wat je op een achternamiddag leert. Ook hier is het adagio weer: minder stress is een lifestyle. Eentje die meer dan de moeite waard is: je krijgt er een veel fijner leven voor terug.
Depressief

Weetje: burn-out of depressie?

Veelal worden de begrippen burn-out en depressie over een kam geschoren. Echter, een burn-out is een energiestoornis. Dat merk je aan gevoelens van uitputting van lichaam, geest en ziel. Depressie daarentegen is een stemmingsstoornis. Er is bij depressie wel sprake van vermoeidheid, maar niet van uitputting.
Bij burn-out is de uitputting veelal (maar niet uitsluitend) ontstaan in de werksituatie. De negatieve stemming bij depressie is echter ook merkbaar op andere levensgebieden.

Bron: Minder stress met stressologie, Jurgen Spelbos | De kleur van gevaar, Lynn Hogendoorn

NU JIJ!

Laat je me eens weten of jij stress ervaart? En zo ja, op welke manieren jij dat dan merkt? Laat het mij weten in de comments hieronder. Mailen kan natuurlijk ook.

Yes, stuur mij het GRATIS eBook ´Minder stress met stressologie´
Laat hieronder alsjeblieft je e-mailadres achter, zodat je gelijk kunt beginnen met lezen!

    Zodra je jouw toestemming hebt gegeven, kun je de verzendknop indrukken en ontvang je jouw gewenste informatie.

    Grip op Gezondheid gebruikt de gegevens die je op dit formulier verstrekt om contact met je op te nemen en om updates/marketing aan te bieden via de digitale marketingtool Mailchimp. Verwerking hiervan uiteraard in overeenstemming met onze privacyverklaring en de voorwaarden van Mailchimp.
Lynn Hogendoorn | Personel Food Trainer

Lynn toont werkende 40+’ers die chronische moeheid en/of stress ervaren en daar schoon genoeg van hebben, hoe je weer grip op jouw gezondheid kunt krijgen én houden.
Ze laat je zien hoe je dat via een integrale aanpak op FOOD (suikervrije, volwaardige voeding) én MOOD (verandering van gedrag door bewustwording van de werking van het brein) doet.

Zodat je bij wijze van spreken weer energie voor tien kunt hebben!

Amygdala en angst

door Reageer

Mood

De amygdala, je ’emotionele’
of ‘angstige brein’


Wat je overkomt als je écht stopt met suikers en waarom het zoveel mensen niet lukt

Weet je wat er gebeurt in je hersenen als jij je voedingspatroon in één keer radicaal omgooit? Daar komt paniek van! Alle alarmbellen gaan rinkelen! Wát, geen suiker meer?! Je vecht- of vlucht-centrum komt onmiddellijk in actie. En jij voelt je dus  verre van gezond, zoals je wilde, maar je krijg juist… stress!

Daarom gaan zoveel mensen voor ze het weten weer suiker eten. Want dan voelen ze zich weer (even) goed. Bepaalde gebieden in je hersenen zijn immers ook gewend geraakt aan die suikers, dus die gaan protesteren als de toevoer stopt.

Maar dat blijft niet zo.

De amygdala: 2 amandelvormige hersenstructuren

De hersenen zijn onderverdeeld in verschillende hersengebieden. Eén van deze hersengebieden is de amygdala, twee amandelvormige structuren. De amygdala is onder andere betrokken bij het aansturen en verwerken van verschillende emoties, waaronder agressie en angst. Angst- en stressgevoelens die jij soms ervaart, worden dus door dit hersengebied getriggerd.

De amygdala maakt namelijk deel uit van wat ook wel het ’emotionele brein’ genoemd wordt en gaat onder andere over je vecht- en vluchtmechanisme. Wanneer je iets wilt maar een blokkade voelt, is veelal je amygdala actief. Zodra die vermoedt dat er gevaar dreigt, springt-ie op de barricaden en waarschuwt bepaalde delen van je lijf om in actie te komen. Hierbij kun je denken aan het vertragen van rationeel denken, wegrennen of vechten. Een zeer belangrijke taak overigens die ons zeker in de oertijd heel goed van dienst is geweest, maar die tegenwoordig voorkomt dat je efficiënt veranderingen kunt doorvoeren.

Je interne waakhond

Iedere nieuwe uitdaging, gelegenheid of verlangen roept een bepaalde angst op in de hersenen. Dat is hoe ze zijn ontworpen. Het punt met die amygdala is, dat hij alarm slaat bij élke verandering. Want een verandering betekent in principe: gevaar. En in z’n algemeenheid geldt: des te groter de verandering, des te meer de amygdala in actie zal komen en de verandering zal blokkeren. Denk bijvoorbeeld aan examenvrees of faalangst. Twee voorbeelden waarbij de amygdala actief is en je ‘rationele brein’, waar je creativiteit huist, lam legt. Ook emoties triggeren de amygdala tot actie. In de video hiernaast zie je hoe dat in zijn werk gaat.

Je angstige brein heeft meestal de overhand

In een ideale wereld is alles in balans, ook je hersengebieden. Dan functioneren je ´emotionele´ en je ´rationele´ brein optimaal en reageer je op iedere situatie optimaal. Moet je angstig zijn, dan voel je angst. Hoef je niet angstig te zijn, dan voel je geen angst. Je ´schakelt´ als het ware makkelijker tussen die hersengebieden, waardoor je rustig blijft én jezelf gerust kunt stellen. Dan is het niet lastig om voor rede vatbaar te zijn als je boos bent, of bang, of stress ervaart. Tegenwoordig helaas toch iets waar de meeste mensen chronisch aan blootgesteld zijn.

Zodra leven vanuit het ´angstige brein´ een chronische gewoonte wordt, komt een ander deel in de hersenen dat over aandacht, oplossingen vinden en keuzes gaat in het gedrang. Hierdoor wordt het steeds lastiger om empathie te ervaren en om de wereld als één geheel te zien. Je gaat dan de wereld zien als een afgescheiden iets, als een ´zij tegen mij´. Je raakt de verbinding kwijt. Met de mensen en wereld om je heen en met jezelf. Met als gevolg dat die angsthaas het steeds meer voor het zeggen krijgt in je leven en je steeds meer keuzes gaat maken die je eigenlijk diep vanbinnen niet wilt. Chronische pijn, darmproblemen en angststoornissen komen vaak voort uit de amygdala die in overdrive staat.

De balans herstellen: zo doe je dat

Heeft jouw ´angstige brein´ ook de overhand? Dit kun je veranderen door de balans in je hersengebieden te herstellen. Klinkt lastiger dan het is, want het herstellen van de balans is iets wat je zelf kunt doen. Met onderstaande tips, kun je de balans in je hersenen namelijk vrij eenvoudig terugbrengen. Hoe mooi is dat?
Tip 1
Het eerste dat je dient te doen is te stoppen met het eten van alle suikers en snelle koolhydraten. Zolang je suikers blijft eten, in welke vorm dan ook, blijf je je amygdala activeren, waardoor een balans hebben of herstellen sowieso erg lastig is. En dus ook verbinding te maken met jezelf en de mensen om je heen.
Tip 2
Doe 1 minuut van de dag even helemaal niets. Ga voor het raam staan, staar een minuut lang naar buiten en neem deze tijd even voor jezelf. Door iedere dag even niks te doen, kom niet alleen jij tot rust maar ook je brein. Mediteren is ook een prima plan. Dus hoe cliché ook: adem in, adem uit, adem in…
Ga palmeren. Pal-wattuh? Palmeren. Warm je handpalmen door ze tegen elkaar aan te wrijven. Vouw daarna je handpalmen over je ogen heen, waarbij je vingers op je voorhoofd liggen. Uiteraard zijn je ogen gesloten. Zorg dat je ellebogen ondersteuning hebben. Hoe vaker per dag, hoe beter voor je brein. Hoe? Dat zie je hier en hier bijvoorbeeld.
Tip 3
Neem (extra) magnesium. Bij stress, pijn, angst en depressie jagen we een mineraal als magnesium er in hoog tempo door. Onderzoek geeft aan dat er een groot verband bestaat tussen angstklachten en een verlaagd magnesiumgehalte. Of, anders gezegd, dat magnesium een angstremmende werking kan hebben. In dit blogartikel geef ik daar meer informatie over.
Tip 4
Pak je regie en krijg weer grip. Je kunt je amygdala de schuld geven van je problemen, maar je kunt zelf ook de controle nemen over je leven. Dit doe je door actief aan de slag te gaan met het terugbrengen van de balans, zonder steeds smoesjes te verzinnen. Schuif niet alles op je amygdala af, maar neem zelf weer de verantwoordelijkheid voor de dingen die je doet. Evenals de keuzes die je maakt. Kies bewuster, kies beter.
Tip 5
Oude gewoonten komen vaak voort uit je amygdala, uit je angstige brein. De vraag is hier: wat kun je doen in plaats van jouw oude gewoonten? Door jezelf deze vraag te stellen, kun je creëren in plaats van slechts reageren. Stel jezelf in iedere situatie waarmee je het niet eens bent de volgende vraag: ´Hoe zou de ideale situatie eruitzien? Hoe zou dat zijn? Wat zou ik dan nu doen?´ En dóe dat gedrag vervolgens. Je kent ´em vast wel: fake it, till you make it. Omdat ´t werkt.
 

Tip 6

Welke stap je ook zet, kleine stapjes zijn hierbij belangrijk. In het Japans heet dat Kaizen. Zodra je een doel minder belangrijk maakt en opdeelt in hapklare brokken, zal ook de waakzaamheid van de amygdala afnemen. Op die manier slaat deze interne waakhond geen alarm.

Robert Maurer | De kunst van Kaizen

Welke stap je ook zet, baby steps zijn hierbij belangrijk. In het Japans heet dat Kaizen. Zodra je een doel minder belangrijk maakt en opdeelt in hapklare brokken, zal ook de waakzaamheid van de amygdala afnemen. Op die manier slaat deze interne waakhond geen alarm.

Door een groot doel op te breken in kleine subdoelen, kun je iedere dag een stapje zetten in de goede richting. Hierdoor gaan je hersenen je helpen door nieuwe ´software´ te ontwikkelen die jouw veranderingen ondersteunt. Er worden nieuwe zenuwpaden aangelegd en je gaat nieuwe gewoonten invoeren. Uiteindelijk ga je dan pijlsnel in de richting van je nieuwe doel.
Kleine doelen zorgen ervoor dat aan de behoefte van de hersenen om het probleem op te lossen wordt voldaan en daardoor wordt je angst minder. Hierdoor krijg je weer toegang tot je ´rationele brein´ en kan ook je creativiteit weer stromen.

 

Bron: Sugarchallenge® Original, C. van Bemmelen | De kunst van Kaizen, R. Maurer

    Zodra je jouw toestemming hebt gegeven, kun je de verzendknop indrukken en hoor je bij de club van Grip op Gezondheid.
    En met je inschrijving geef je Grip op Gezondheid toestemming om je gegevens te verwerken op de manier zoals omschreven in onze privacyverklaring en de voorwaarden van Mailchimp, de door ons gebruikte digitale marketingtool.

‘The Work’: 4 vragen die je leven veranderen

door Reageer

Byron Katie THE WORK

‘The Work’ van Byron Katie: 4 vragen die je leven veranderen

Het is niet gemakkelijk om je leefstijl om te gooien, bijvoorbeeld door te stoppen met het eten van bewerkte of verborgen suikers. Maar wil jij je leven graag veranderen door de suikers te laten staan, en heb je hier wat extra hulp bij nodig? Dan kun je de veranderingsmethode van Byron Katie gebruiken. Deze methode wordt ook wel The Work of ‘De Vier Vragen en Omkering’ genoemd. Lees vooral verder als je wilt weten wat The Work precies inhoudt.

The Work van Byron Katie: een korte introductie

The Work van Byron Katie is een methode die je kunt gebruiken om jezelf te ondersteunen bij het veranderen van een bepaalde gewoonte in je leven. Om deze methode te kunnen gebruiken bij het veranderen van je leven, hoef je jezelf enkel vier vragen te stellen.

Dat is te doen, toch? Je stelt de vragen niet hardop, maar sluit je ogen en keert diep in jezelf om de juiste antwoorden te vinden. Zoeken hoeft niet, ze komen vanzelf op. Probeer het maar eens. Welke vragen je jezelf precies moet stellen, lees je in onderstaande alinea. Heb je alle vragen beantwoord, dan moet je vervolgens de stelling van vraag 4 omkeren. Je kunt de stellingen omkeren naar het zelf, maar ook naar de ander en het tegenovergestelde. Het is de bedoeling dat je minimaal drie specifieke, echte voorbeelden vindt hoe elke omkering waar is voor jou in deze situatie.

Je leven veranderen? Stel jezelf deze vier vragen

De vier vragen die je volgens The Work  van Byron Katie  aan jezelf moet stellen, zijn de volgende:

  1. Is het waar? Zo nee, ga naar vraag 3.
  2. Kun je absoluut 100% zeker weten dat het waar is?
  3. Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
  4. Wie zou je zijn zonder de gedachte? Wie of wat ben je zonder die gedachte?

Door jezelf bovenstaande vragen eens serieus te stellen, kun je testen of The Work  van Byron Katie  voor jou werkt. De methode werkt niet voor iedereen, maar kan wel voor jou werken bij het veranderen van je leefstijl. Werkt de methode voor jou, dan kun je een verandering veel gemakkelijker doorvoeren. En leven. Elke dag opnieuw.

Byron Katie  ermee aan het werk zien? Daar zijn honderden filmpjes van op YouTube te vinden, zoals bijvoorbeeld deze.

    Zodra je jouw toestemming hebt gegeven, kun je de verzendknop indrukken en hoor je bij de club van Grip op Gezondheid.
    En met je inschrijving geef je Grip op Gezondheid toestemming om je gegevens te verwerken op de manier zoals omschreven in onze privacyverklaring en de voorwaarden van Mailchimp, de door ons gebruikte digitale marketingtool.