Sitcoms zijn niet mijn ding.
Romcoms meestal ook niet.
Over het algemeen zo flauw, dat er wel een kilo zout bij mag.
Tenzij.
Tenzij zo iemand als Jack Nicholson er in speelt.
Daar wordt het meteen spicy van. Die kop van ´em alleen al. Me like.
Nicholson speelt wel vaker onaardige types, maar als de neurotische schrijver in As Good As it Gets spant-ie toch wel de kroon.
Melvin Udall, vakkundig geportretteerd door Nicholson, is een in alle opzichten politiek incorrecte, horkerige man. Hij heeft een hekel aan mensen en heeft meer dwangneuroses dan er aan uren in een dag passen.
Elke dag eet hij in hetzelfde restaurant, waar Carol-the-waitress de enige is die hem nog wil bedienen. Haar collega´s zijn Melvins gedrag allang spuugzat. Maar Carol maakt er korte metten mee, want ze heeft wel wat anders aan haar hoofd. Haar leven staat in het teken van haar zieke zoontje.
En dan is er nog gedoe met zijn buurman en aanstormend kunstenaar Simon-the-fag met diens hondje Verdell, een griffon bruxellois.
Door een samenloop van omstandigheden bouwt het viertal een merkwaardige vriendschap op.
Het verhaal heeft uiteraard vrij continu ´ongewone conversaties´.
Wat heet.
Zo begint het al goed als overbuurman Simon-the-fag aanbelt bij Melvin Udall en die reageert met: “If it’s election night, and you’re excited and you wanna celebrate because some fudge-packer that you date has been elected the first queerpresident of the United States and he’s going to have you down to Camp David, and you want someone to share the moment with. Even then, don’t knock. Not on this door. Not for any reason. Do you get me, sweetheart?”
Of Nicholson, uh Melvin, die aan serveerster Carol vraagt: “How old are you? I’m gonna guess by your eyes I’d say you were 50.” En Carol-the-waitress dat pareert met: “I went by your eyes, I’d say you were kind. So much for eyes.”
En bij de vertrekkende huishoudster van recent in elkaar geslagen buurman Simon-the-fag die zegt dat “… even things like this happen for the best”, Melvin´s ijskoude reactie is: “Sell crazy someplace else, we’re all stocked up here.”
Jack´s tegenspelers laten zich overigens evenmin onbetuigd.
Melvin Udall (Nicholson): I can’t get back to my old life. She’s evicted me from my life!
Simon-the-fag Bishop: Did you really like it all that much?
En Carol-the-waitress: When you first entered the restaurant, I thought you were handsome… and then, of course, you spoke.
Maar een romcom blijft een romcom.
Melvin Udall: Now, I got a real great compliment for you, and it’s true.
Carol Connelly: I’m so afraid you’re about to say something awful.
Melvin Udall: Don’t be pessimistic. It’s not your style. Okay. Here I go. Clearly a mistake. I’ve got this what? Ailment. My doctor, a shrink that I used to go to all the time, he says that in 50 or 60 percent of the cases, a pill really helps. I hate pills. Very dangerous thing, pills. ‘Hate’, I’m using the word ‘hate’ here about pills. ‘Hate’. My compliment is that night when you came over and, well, you were there, you know. You know what you said. Well, my compliment to you is the next morning, I started taking the pills.
Carol Connelly: I don’t quite get how that’s a compliment for me.
Melvin Udall: You make me want to be a better man.
Hoe ingewikkeld kun je een eenvoudig compliment maken?
Enfin, toch meteen de tweede reden voor mij waarom dit de film sterk maakt: de titel.
Naar mijn idee hebben we daar in ´t Nederlands niet echt een goede vertaling van. ´Beter wordt het niet´. Mwah.
En toch spookt-ie al jaren door m´n hoofd.
Tot nu.
Want ook langdurige stress laat soms écht z´n sporen na. Niet alles is ongedaan te maken. Niet altijd wordt alles beter.
Maar dan nóg.
´Beter wordt het niet´ is nog geen reden om geen rust in je lijf te hebben. Een lijf dat niet de hele dág om aandacht vraagt.
En dat kan al vrij eenvoudig.
Weten hoe?
Reply me, laat hieronder een reactive achter of boek een no strings attached gesprekje: https://gripopgezondheid.nl/agenda
Lynn
