Donderdagochtend 06:30 uur gaat de wekker. Ik ben in staat die het raam uit te mikken, maar ik houd mij in. En sta op.

Als ik na een half uur vertrek, geniet ik weer volop van dit rustige moment van de dag.

Op weg naar de fit20 studio.

Waar ik weer klanten mag trainen in vooral veilig fit, sterk en gezond worden of blijven.

Veiligheid voorop is hier niet een dingetje, maar een DING.

Zo zijn er klanten met pittige chronische klachten. Denk ME, MS, fibromyalgie, hernia´s, diabetes et cetera. Beweging kan dan wellicht wat beperkter zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat regelmatige beweging er niet toe doet of iets oplevert.

Wat niemand wil, is een verergering. Blessures dus.

Regelmatig krijg ik vragen of daar toch niet ook met suppletie nog iets aan te verbeteren valt. En nog regelmatiger krijg ik de vraag over gewichtsverlies.

In vrijwel alle gevallen is mijn antwoord hetzelfde: aan het infuus met omega-3 visolie.

Ik krijg meestal een glazige blik of een ´Huh?´ terug.

Ons hoofd zit niet altijd op een lijn met ons lijf. Maar ons lijf ´denkt´ heel logisch.

Wij mensen zijn gemaakt om te leven op vetten. Niet op suikers, niet op snelle koolhydraten en al helemaal niet op bewerkte voeding. Wij zijn van nature vetverbranders.

Niet voor niets is moedermelk moddervet en bestaan het voor het overgrote deel uit omega 3-vetzuren.

Die omega 3-vetzuren helpen bijvoorbeeld om:

• Het functioneren van je hersenen (fiks) te verbeteren
  (bescherming tegen allerlei neurodegeneratieve ziekten en optimalisatie van interne communicatie tussen hersencellen).
• Stijve, pijnlijke gewrichten te verzachten
  (in veel gevallen zelfs zodanig dat je Diclofenac en Ibuprofen in de prullenbak kunt mikken).
• Sneller gewicht te verliezen
  (doordat omega 3-vetzuren de ontgiftingsfunctie van de lever ondersteunt, meehelpt de bloedsuikerspiegel stabiel te houden, zorgt dat je breincellen over relevante vetten beschikken, je langer verzadigd bent ze bovendien je verbranding en stofwisseling optimaliseren).
• Je hart gezond te houden
  (het hart ´loopt´ op vetten en het brein op een ietsepietsie glucose, om te voorkomen dat die twee onderling in concurrentie met elkaar gaan als het om brandstof gaat).
• Maar bijvoorbeeld ook je huid gezond en jong te houden
  (en je zo te beschermen tegen de verouderende effecten van zon en Uv-licht).

Zijn we er dan?

Nope.

• Die omega 3-vetten spelen daarnaast nog een belangrijke rol bij de gezondheid van de ogen en ons zicht, bij het versterken van ons immuunsysteem, en bij het voorkomen van allerlei chronische ziektes.
• Maar ook in het voorkomen van ontstekingen en aandoeningen als depressiviteit en MS, spelen die omega 3-vetzuren een belangrijke rol.
• Omega 3 is een belangrijke schakel in het aanmaken van je feel-good hormoon dopamine. Zo zorgt een gezonde hoeveelheid dopamine bij kinderen er ook voor dat ze beter kunnen leren, lezen en makkelijker verbanden kunnen leggen. Net als dat ze rustiger worden en minder last hebben van AD(H)D en dyslexie.

Je kunt de omega 3 EPA/DHA-vetzuren zien als de conditioner van je brein. Wat conditioner doet voor je haar, doen EPA en DHA voor je brein door ervoor te zorgen dan de celmembranen zachter en soepeler worden. Teveel omega 6 kun je dan vergelijken met haar na een dag zeewind, zeewater en zon.

Het verdient dus met recht de titel ´wonderolie´.

Het ding hier is… ons lichaam kan deze ontstekingsremmende omega 3-vetzuren niet zelf aanmaken.

Je zult ze dus op een of andere manier via je voeding binnen moeten zien te krijgen.

Met de voeding die we zo gemiddeld binnen krijgen, krijgen we echter vooral de ontstekingsbevorderende omega 6-vetzuren binnen.

Nu draait alles ook om de verhouding tussen die omega 3- en omega 6-vetzuren.

Een teveel aan omega 6 zet chronische ontstekingen aan. Omega 3-vetzuren kunnen de ontstekingsreacties uitzetten. Vermits die verhouding in balans is uiteraard.

En die valt te meten met een eenvoudige bloedtestje (vingerprik).

Meer lezen over een wetenschappelijker onderbouwing?

Dat kan: https://gripopgezondheid.nl/wp-content/uploads/Omega-3-vetzuren.pdf

Have a good one.

 

 

Lynn Hogendoorn

 

 

 

 

Bronnen

de-gelukkige-eter.nl
orthokennis.nl
evenwijs.nl

Ronald Schutte, alias Ronnie, en zijn Ronnies hebben maar 1 hit: ´Beestjes´. De ´anti-alcoholcampagne´ bereikt in 1967 de Top 20 in Nederland.

Tekst en muziek kwamen van de hand van Peter Koelewijn.
Die van ´Kom van dat dak af´ ja.

Dat Ronnie-liedje begon overigens met:
´Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? (Nou, nou?)
Allemaal beestjes (Nou, nou, nou)
Zoveel beestjes om me heen
Oh, ik weet wel dat ik nou mezelf nep (Nou, nou)
Want er zijn geen beestjes (Nou, nou, nou)
Maar ik zie beestjes, om me heen […]´

Weinig verheffend, I know, maar da´s het punt niet.

Wat in ´67 gold, geldt soms gewoon nog steeds.

Zoals in dit geval een verwoestend effect hebben met wat je eet en drinkt op de beestjes die je níet ziet: in je darmen.

Nou en?

Daar denk je misschien zo wat anders over.

Stel je hebt een goed microbioom, de ´dierentuin in de darmen´.

Een dierentuin van formaat overigens, want we hebben meer bacteriën in en op ons lijf dan we aan cellen hebben.

Enfin, ´goed´ betekent hier dat de verhouding tussen the good, the bad en the ugly klopt. Geen scheefstand of ´scheef wonen´. Wel een grote diversiteit. Allemaal keurig in symbiose met elkaar, die nog keuriger commensalen.

Die kostgangers hebben weer als functie:

• De verdere vertering in zowel overwegend de dunne darm alsook de dikke darm,
• de aanmaak van B-vitamines,
• de levering van energie,
• de productie van zuren (byturaten) en last but certainly not least…
• de regulering van het immuunsysteem (om ontstekingsbevordering van the bad and the ugly geen kans te geven).

Nu is vertering zo ongeveer het grootste probleem van deze tijd.
Iedereen heeft haast, is ongeduldig. Terwijl vertering nu eenmaal tijd nodig heeft. Naast een paar andere ´voorwaarden´:

• Goed kauwen
• Voldoende maagzuur aan kunnen maken
• Een pancreas die de relevante spijsverteringsenzymen afgeeft
• De galblaas die gal toevoegt, voor zowel activering van enzymen als de vetvertering
• Een goede leverfunctie, niet voor niets is de lever dé stofwisselingsspecialist

Het is geen rocket science te bedenken dat de spijsvertering vaak al niet goed verloopt. Nog even los van het feit waar die spijs dan uit bestaat…

Dan is het evenmin verwonderlijk dat de verhoudingen in het microbioom daardoor uit balans raken. Niet zozeer doordat the bad and the ugly de overhand krijgen, maar doordat the good overwegend het loodje leggen.

Ik schreef het al: scheefstand.

Met dus darmproblemen tot gevolg. Uren zou ik nog kunnen schrijven over welke gasten wat voor ellende opleveren.

Maar daar zit je nu niet op te wachten.

Je wilt vast weten hoe je een en ander kunt verbeteren.

En alhoewel je klachten een goede graadmeter vormen voor de specifiekere oplossingsrichting, valt er in z´n algemeenheid wel iets meer over te zeggen.

Op de markt van suppletie is onnoemelijk veel te krijgen. Aan pre- en probiotica bijvoorbeeld.

Maar als je niet weet wat er aan ´beesten´ in dat microbioom van je zitten én waarvan ze leven, is dat schieten met hagel. En in het slechtste geval heb je alleen dure shidt. Omdat het niks doet voor je.

Wil je daar meer zekerheid over, dan blijft testen van dat microbioom een goed idee.

Je kunt ook uitgaan van waar we het als soort al eeuwen op doen. The bad and the ugly uithongeren en the good guys juist voeren. Met gewoon vezels uit volwaardige, gevarieerde voeding. Fine dining voor de goeierikken.

Je weet wel, groenten, fruit, peulvruchten, volkoren granen. Die bevatten voedingsvezels, of lange ´suikerketens´ (onbewerkte koolhydraten). Nom-nom-nom voor de ´dierentuin in de darm´.

Voordat je nou roept: ´Dat verdraag ik niet!´, bedenk dan even dat als je nog maar een kleine kolonie ´good guys´ hebt, overvoeren geen zin heeft. Ook die kleine kolonie kan maar zo veel eten.

Met voeding uit je eetpatroon schrappen die je niet goed hackt, los je je probleem niet op.

Wat je doet is Kaizen: in babysteps die voedingsmiddelen één voor één herintroduceren. En roteer, dus niet elke dag.

Kom je er niet uit? Test het. En dat begint met contact: https://gripopgezondheid.nl/contact/

 

Lynn Hogendoorn

 

 

 

 

´Waardoor maak je meer endorfinen aan?´, was een van de reacties op mijn Oost-Indisch doof-arikel van de vorige keer.

Daarin kwam het endorfine- of ´goed gevoel´-systeem al ietwat aan bod.

In de basis een cool systeem. Dat we allemaal hebben.

En als dit ´goed gevoel´-systeem werkzaam is, dan levert het je een beloningsgevoel op. Bij alles wat je doet, los van resultaat.
De bonus is dat je ook nog gemotiveerd blijft.

Helaas kan het ook resistent zijn, net als andere boodschapper-systemen in ons lijf.

En dan ervaar je niet meer het effect van die boodschapper. Of dat nou een ´gewoon´ hormoon of een ´goed gevoel´-hormoon (neurotransmitter) is.

Beschouw je lijf even als bedrijf, waarmee die boodschappers dan het emailverkeer vormen.

Bij resistentie ligt de emailserver plat, dus de beoogde ontvanger ziet die hele mail nooit. Terwijl je als zender van die mail een actie van die ontvanger verwacht.

Maar er gebeurt niks. Noppes nada.

Terwijl jij daar wel op rekent.

Resultaat? Je bent niet heppie.

Een logische vraag dus, die ´Waardoor maak je meer endorfinen aan?´

Not so fast.

Want er is nog een tussenstation.

Wat als die boodschappers wel degelijk aangemaakt worden, maar de ontvangers ervan ´uit´ staan omdat die er tijdelijk resistent voor zijn?

Of, analoog een bedrijf en mailverkeer, die mailserver er dus tijdelijk uit ligt?

Meestal verzenden we dan de mail nogmaals, nu wat dwingender. En alle mails die nog volgen ten spijt: het zorgt niet voor herstel van de mailserver.

Iets dergelijks speelt ook bij het endorfinesysteem. Dat kan zich herstellen door een onderliggend probleem op te lossen.

Niet door het systeem te blijven bashen.

Helaas heb je op veel fysiologische processen zelf maar direct weinig invloed. En ´je goed voelen´ is een complex samenspel van verschillende gelukshormonen.

Dat wil niet zeggen dat je niks kunt beïnvloeden: als je weet hoe, kun je de chemie een handje helpen.

Alle boodschapperstoffen, ´emails´ als neurotransmitters en hormonen, werken bij de gratie van gevoeligheid aan de kant van de ontvanger ervoor.

Ik chargeer natuurlijk, want je kunt ook een probleem hebben met de aanmaak van die boodschappers. Maar ik ga het niet nog ingewikkelder maken dan het al is.

Die genoemde resistentie komt namelijk veel vaker voor. En dan kan er geen respons komen.

Ondanks dat ons lijf feitelijk één groot wandelend sjemiesch lab is, kun je die chemie zoals gezegd wel een handje helpen. Zodat ook dit endorfinesysteem zich kan herstellen.

In dat licht was een andere reactie op de Socials zo mogelijk nog relevanter.

Dat ook een natuurgeneeskundig-honden-en-paarden-expert bekend is met het fenomeen (leptine)resistentie. Bij paarden in dit geval wel te verstaan.

Op mijn vraag hoe dat te reversen, kreeg ik de link naar een artikel.

In dat artikel een aantal tips om dat te fiksen door de leefstijl wat aan te passen. Dat waren bijvoorbeeld:

• Vermijd bewerkte voeding, maar gebruik volwaardige voeding, vrij van additieven en toxinen.
• Varieer in eiwitbronnen.
• Elimineer een overmaat aan suikers en zetmelen (vrij vertaald: koolhydraatarm).
• Vul aan met een compleet vitaminen & mineralen supplement.
• Vermijd omega-6 vetzuren.
• Voeg juist omega-3 vetzuren toe.
• Voeg antioxidanten toe.
• Voeg probiotica toe voor de spijsvertering.
• Laat bewegen, om de insulinegevoeligheid te verhogen.
• Zo min mogelijk op stal staan (de ´zitten is het nieuwe roken´-variant bij mensen).

Bottom line? Zorg voor vermindering van stress, doe een anti-inflammatoir voedingspatroon en… regel meer beweging.

Die paarden toch.

Het zijn bijna net mensen.

Want het gaat er niet om nog meer endorfine-respons aan te maken, maar om die dingen te doen of juist niet te doen waardoor dat systeem zich kan herstellen.

Waarmee je weer automatisch al die welkome endorfine-reacties krijgt.

Tsjek it out: https://www.horsetalk.co.nz/2017/07/17/equine-obesity-epidemic-horse-health

 

Lynn Hogendoorn

 

 

 

 

Willie Wartaal, eigenlijk Olivier Mitshel Locadia, rapper, acteur en televisiepresentator, presenteerde het programma ´Operatie obesitas´ van september dit jaar.

Willie, zelf niet één van de lichtste, komt daardoor des te geloofwaardiger over. Nogal een contrast met de superslanke Wendy van Dijk die destijds ´Overgewicht´ presenteerde.

Hij volgt daarin een half jaar lang patiënten met obesitas. Die hebben gekozen voor een maagverkleinende operatie als middel om af te vallen.

Inmiddels gaat het om 12.000 maagverkleiningen per jaar.
Serious numbers.

In eerste instantie lijkt het op een wondermiddel voor vele, maar dat blijkt toch vaak niet zo te zijn. Door middel van hun vlogs kom je daar als kijker ook achter. En ben je er ook een soort van bij op belangrijk en onverwachte momenten.

Willie neemt de kijkers dus mee in de wereld van de maagverkleiningen.

Obesitas is een letterlijk groeiend probleem in Nederland. Veel mensen worstelen met hun gewicht en weten niet goed hoe ze dat moeten aanpakken.

Want je kunt wel afvallen, maar het lichaam wil weer terug naar het gewicht van vóór het afvallen. Dat oude ´setpoint´.

Hoogleraar Obesitas, Liesbeth van Rossum, stelt dat het om een chronische ziekte gaat. Dikke bult, eigen schuld is haar te kort door de bocht. Daarom mag er wat haar betreft wel het taboe rond maagverkleiningen af. Obesitas is ingewikkeld. De hormoonhuishouding is in ieder geval in de war geraakt.

Ze geeft bijvoorbeeld ook aan dat vetweefsel een orgaan is. Dat ook hormonen aanmaakt.

Een belangrijke daarvan vormt leptine. Klinkt niet sexy, maar zou het kunnen zijn.

Leptine checkt namelijk regelmatig de vetvoorraad in je lijf. Vormt er zich nou meer vet, dat weet het regelcentrum in je brein (hypothalamus) via dat leptine-signaal dat het minder honger moet gaan regelen en tegelijk de stofwisseling moet verhogen.

Voilà, balansmomentje op breinformaat.

Dat regelmechanisme zorgt er normaliter voor dat mensen dus op gewicht blijven.

Maar stel nou dat je aankomt. Door chronisch overeten, stress, medicijngebruik, wat dan ook.

Dan denk je misschien: cool! Meer vet is meer leptine. What´s the problem?

Here´s the tricky part: dat vet raakt ontstoken, dat regelcentrum in je brein (hypothalamus) raakt ontstoken, waardoor het dat hele signaal van leptine niet meer ontvangt. Met andere woorden: je brein is Oost-Indisch doof voor leptine. Oftewel: leptineresistent.

Reden waarom Liesbeth stelt dat een maagoperatie uitkomst biedt omdat dat hier zo effectief is.

De vlogs van de patiënten zelf schetsen uiteraard de minder fraaie kanten van deze reis. Zo stelt moeder Marion van deelnemer Rick, die zelf eerder een maagverkleining onderging, dat er niet alleen pluspunten zijn, maar ook heel veel minpunten.

Ze was dan wel aan haar maag geopereerd, maar niet aan haar hoofd. En daar zit nog steeds het probleem voor haar. Dat ze suikerverslaafd is. Omdat ze zich simpelweg goed voelt als ze suiker eet. Ook al is dat maar heel even.

Voor haar is dát probleem niet opgelost. Na haar operatie ging ze van 120 naar 65 kilo, maar zit nu weer op 81 kilo. Ze wil weer afvallen.

Ze zegt nog elke dag tegen zichzelf in de spiegel: ´En nou is het klaar!´

Waarop moderator Willie nog vraagt: ´Wat als het niet lukt?´

´Dan wordt het de hoogste boom in het Amsterdam bos voor mij´ en schiet vol.

Willie weet haar nog op te vrolijken met de woorden: ´Misschien verlies je door huilen een paar calorieën´.

Maar mijn hart draaide ervan om.

Terwijl het relatief zo eenvoudig is. Wat als Marion zou weten dat het niet aan haar ligt? En ze dit niet slechts op wilskracht hoeft te doen?

We hebben namelijk nóg een gaaf intern systeem: het endorfinesysteem. Dat regelt alles rondom je beloningsgevoel, je motivatie en je goed voelen. Ook hier heeft je brein een grote rol in, want endorfine is een ´gelukshormoon´ of neurotransmitter.

Net als bij leptine, kan ook nu het systeem haperen bij overbelasting. Met eveneens resistentie tot gevolg.

En gaan we dan vaak nóg meer van hetzelfde doen om het ´goed gevoel´-systeem toch te laten werken. Want je wilt je simpelweg goed voelen. En bij gebrek aan een andere strategie…

In dit voorbeeld krijgt Marion met al een hang naar suiker, daar alleen maar nóg meer zin in. De suiker was en is echter niet het probleem. De endorfineresistentie vormt het probleem.

Welke vorm van resistentie dan ook, los je niet op met meer van hetzelfde te doen. Handiger is iets anders te gaan doen. Zodat ook dit endorfinesysteem zich kan herstellen. En jij weer je geluksgevoel ervaart.

Hoe het met die gelukshormonen-resistentie gesteld is, kun je al hiermee testen: https://gripopgezondheid.nl/stressologie-de-bravermantest/

 

Lynn Hogendoorn

 

PS.
En Willie zelf?
Die besloot vooralsnog geen maagverkleining te ondergaan.

 

Ik ben niet de eerste die erover begint, maar dit moet ik toch even kwijt.

Regelmatig kom ik een artikel van een diëtist of voedingswetenschapper tegen dat handelt over zout.

En dan is het met name een pleidooi tégen zout.

Niet alleen het reguliere keukenzout, maar álle zout. Dus ook producten waar het allemaal in verwerkt zit, zoals bouillonblokjes, sojasauzen, evenals die met de klinkende namen fluer de sel, Himalaya zout en Keltisch zeezout.

De grond ervoor?

De schrijvers van die artikelen kunnen geen wetenschappelijk bewijs vinden dat de zouten met de klinkende namen meer voedingswaarde bevatten dan gewoon keukenzout.

Dat is best verwonderlijk, aangezien er op PubMed bijvoorbeeld talloze onderzoeken over te vinden zijn.

Ook orthomoleculair geschoolde collega Juglen Zwaan weidde er diverse artikelen aan, met bronvermelding naar onderzoekresultaten. Juglen is ook fervent kritisch onderzoeker, die moderne wetenschap combineert met eeuwenoude kennis.

De stelling dat zeezout weinig anders is dan keukenzout, en daarmee vooral bloeddruk verhogend is (lees: gevaarlijk), gaat om een geheel andere reden mank. Bewegingsarmoede en chronische stress vormen eerder een veel groter risico voor een verhoogde bloeddruk.

Maar terug naar het zout.

Keukenzout bevat slechts de mineralen natrium en chloride.

Zeezout bevat naast dat natrium nog meer mineralen. En als ze in kleine hoeveelheden voorkomen, heten dat sporenelementen.

Groenten nemen die mineralen vanuit de bodem op en bevatten zo veel kalium: van nature een tegenhanger van dat gevreesde natrium.

Is dan het probleem te veel natrium (keukenzout) binnenkrijgen of te weinig kalium (groenten)? Een vergelijkbaar verhaal gaat op voor magnesium, hét ontspanmineraal, met dezelfde vraag.

Punt is: natuurlijke mineralen, groot of klein, zijn anorganisch. Dat zijn grote moleculen die wij helemaal niet zo goed opnemen in deze vorm.

Veel beter lukt dat met de organische vorm. Doordat we de dingen van de aarde eten die die anorganische stoffen reeds omgezet hebben naar organische verbindingen. Groenten, paddenstoelen, kruiden, specerijen, fruit, (wild) vlees van gras gevoerde dieren, seafood herbivoren in oceanen die leven van algen en zeegrassen.

Dat is voor ons als mensensoort de manier waarop je je lichaam mineraliseert.

Zout toevoegen aan je eten, dient als smaakmaker. En het verlengt de houdbaarheid. Veel voedingswaren werden heul vroegûh in het zout gelegd. Inmiddels twee toepassingsgebieden waarom de voedingsindustrie kwistig met zout strooit…

Op deze manier meer zout binnenkrijgen dan je wenselijk is, geeft wel gedoe ja.

Het alternatief is meer groenten eten en smaak toevoegen in de vorm van kruiden en specerijen. Dan zijn die groenten beter te hachelen en mineraliseer je jezelf ook nog eens.

Want die onmisbare mineralen vormen o.a. weer een co-factor voor een heleboel processen. Ze versterken bijvoorbeeld de werking van vitamines.

Pleit er dan helemaal niets voor zeezout?

Welzeker, maar dat heeft met iets anders te maken.

Met good old fashioned water.

Gemineraliseerd water dan.

Want dát is het water wat je lijf via je nieren binnen kan houden. Via ingewikkelde natrium-kalium pompjes bijvoorbeeld.

En dat water heeft in je lichaam twee hoofdfuncties.

Als transporteur van voedingsstoffen, bouwstoffen en zuurstof via het bloed. En als reiniger bij de afvoer van allerlei afvalstoffen.

Zonder water geen stofwisseling.

Waarom vertel ik dat nou?

Dat water ínnemen, is nog geen garantie voor ópname. Daar komt nou dat zeezout bij kijken. Althans, de mineralen ervan.

De nieren regelen de mineralen-waterhuishouding. Dat is niet alleen belangrijk voor bijvoorbeeld die genoemde bloeddruk. Maar omdat mineralen ook nodig zijn voor het overdragen van prikkels. De boel moet op spanning blijven.

Reden weer waarom er op dat water voor de hersenen een zwaar regelmechanisme zit. Als dat water er tenminste ís. Een chronisch vochttekort kan zelfs bijdragen aan verschrompeling van je brein. Dat merk je onder andere aan verlies van concentratie en focus, maar ook hoofdpijn en ‘mentale mist’.

Geen heppie hersenen dus.

Bedenk daar nog even bij dat je als volwassene voor 60-65 procent uit water bestaat, en de hersenen zelfs voor 80 procent uit vocht…

Wat kun je hieruit meenemen? Jezelf mineraliseer je niet met zeezout, maar mèt de mineralen uit ongeraffineerd zout kan je lijf wel dat water vasthouden.

Ik weet van geen goedkoper middel om je (mentale) vitaliteit te boosten.

Gemineraliseerd gemeentepils anyone? Dat ken: https://gripopgezondheid.nl/wp-content/uploads/GRIP-Flyer-WATER.pdf

 

Lynn Hogendoorn

Ik had beter moeten weten.

Maar ik kon de verleiding niet weerstaan.

Toen ik ´Billy Summers´ bij de toptitels in de bieb zag liggen. Die hebben een uitleentermijn van een week.

Met Stephen King´s ook weer ruim 500 pagina´s tellende boek werd dat een beetje doorlezen dus.

Shidt.

Ik ben dan ook tot weinig anders gekomen deze week.

En er lag nog zo veel werk.

Want daar was ik voor naar de bieb gegaan: research. Voor m´n whitepaper.

Gelukkig weet nog niemand van dat plan voor dat whitepaper. Zeker niet als jij als lezer dit niet verder rondbazuint…

Natuurlijk weet ik dat de boeken van King ware pageturners zijn. En deze was evenmin de uitzondering op de regel. Met het meest onwaarschijnlijke duo in de hoofdrol van al zijn boeken, laat King de hoofdpersoon zélf ook nog even een boek schrijven.

Meer vertel ik je niet.

Enniewees, hoeveel veelzijdigheid kan een schrijver hebben?

Terug naar Billy Summers.

In dit geval.

Hartslagverhogend, bloeddrukverhogend, slechter slapend.

Want, HET. BOEK. MOET. UIT.

Bij voorkeur nú.

En daarna? Heel eenvoudig: boek uit, stress-assen uit en alles weer back to normal.

Dat is wat relatief acute stress doet. Klaar is klaar.

Of zoals de hoofdpersoon Billy in King´s boek het noemt: het lichaam doet wat het lichaam doet.

Het tegenovergestelde ´doet´ het lichaam bij chronische stress.

Ik zit online nog in diverse burn-outgroepen. Niet als voyeur, of omdat ik er wat aan heb, of anderen veel aan mij hebben. Het riekt al gauw naar reclame en dan ben je er maar zo uitgeknikkerd hè. Terecht overigens.

Ongevraagd advies is nergens welkom. In tegenstelling tot wat de naam suggereert, ook niet op de sociale platformen.

Enfin, ik zit daar nog steeds in als reminder.

Wat voor ellende zo´n burn-out is.

Want ik wil het voor geen goud nog een tweede keer meemaken.

En alhoewel ik er al jaaaren uit ben, realiseer ik mij als geen ander dat gezondheid ook vrij snel weer gewoontjes voelt.

Maar ik weet evenzeer hoe slecht je een burn-out voelt aankomen.

Ja, tegen de tijd dat je klachten hebt dat je er niet meer omheen kunt. Al zou je willen.

Als ik het schrijverstalent had van Stephen King, schreef ik zeker een thriller. Over stress zelf.

Maar helaas.

Ik moet het doen met de realiteit van elke dag.

En als ik mijn klanten zo hoor en zie, is dat al pittig genoeg.

Of zoals Elena Delle Donne het omschreef: ´Dat is het punt: je begrijpt burn-out niet totdat je burned-out bent. En het is iets wat je niet kunt uitleggen. Het is gewoon iets doen waar je totaal geen passie voor hebt.´

Ik hoop dat jij een andere passie kiest.

En mocht het je God forbid overkomen, dan weet ik wel weer hoe je die passie kan herwinnen. Of voorkomen dat je ´em helemaal kwijtraakt.

Wil je jouw toptip met mij delen hoe jij je passie behoudt, of herwonnen hebt? Dan schrijf ik daar het volgende blog over. Kan ook zijn dat-ie ook in m´n whitepaper terecht komt. Want delen is nu eenmaal vermenigvuldigen.

Nu jij: https://gripopgezondheid.nl/contact/

 

Lynn Hogendoorn

 

Het stressbedrijf of stress in bedrijf:
herstel is geen luxe –
slechts pure noodzaak

Kennis zonder toepassing is niets waard.

En toch begint het daar.

Bij die kennis.

Zo is stress niet het probleem.

Een gebrek aan voldoende herstel wel.

Ter introductie duiden Suzan Kuijsten & Carolien Hamming dat in hun boek ´Gek op stress – maar niet altijd´ dat aan de hand van de firma iFEELGOOD als volgt aan.

Eigenaar: Jij

Missie: (Over)leven

Strategie: We doen altijd eerst wat NU nodig is (lange termijn is minder belangrijk)

Core business: Bescherming bieden en behoeften vervullen (veiligheid bevorderen)

Bedrijfsactiviteiten: STRESS (inspanning) & HERSTEL (ontspanning)

Raad van bestuur: Het brein (met de directeuren Emotie, Ratio en Fysiek)

Voorzitter: Emotie

De basis van dit hele theater is dat ons brein álles langs die lat van overleven legt.

En voortplanten.

In wel in die volgorde. Zonder overleven wordt het immers moeilijk voortplanten.

Bovendien doet het oerbrein dat er grofstoffelijk. Dat ´denkt´ meer in termen van nu. En altijd.

Errug zwart-wit dus. Voor nuances moet je niet bij het reptielenbrein zijn. Voor instinctief overleven des te meer. In a split second.

En in dat overleven speelt stress uiteraard een superbelangrijke rol.

Een belangrijke taak van het stresssysteem is immers regelen dat er energie beschikbaar komt, vervolgen ook Kuijsten en Hamming.

Dat vindt 24/7 plaats, dus ook als we ons niet gestrest vóelen.

Je zou dat stresssysteem daarom ook beter ons ´energiesysteem´ kunnen noemen.

De kracht van stress is ge-wel-dig. Je denkt en beweegt er sneller door, het maakt je scherper en alerter. En je krijgt er een indrukwekkende hoeveelheid energie van. Dankzij stress kun je je razendsnel aan situaties aanpassen.

What´s not to like?

There´s a catch.

Alsikdatniedag.

Op de afdeling Stress werken actieteams van (nor)adrenaline, cortisol en endorfine. Die laatste geeft overigens met name een beloningsgevoel. Omdat we met de acties van (nor)adrenaline en cortisol ´iets´ overleefd hebben.

En overleven is weer de: Het. Is. Gelukt.

Heel vroeger was dat bijvoorbeeld wegrennen voor een leeuw. Tegenwoordig kan dat een ´goed´ gesprek met je manager zijn. De equivalent van de roes die hardlopers ´runner´s high´ noemen.

Zoals een auto al rijdende langzaamaan gebruikersschade oploopt, zo geldt dat ook voor ons lichaam. In het gewone ritme van alledag is dat dus vooral overdag.

Idealiter gaat dan ook in de nacht de afdeling Herstel & Onderhoud aan het werk. Met de ploegen acetylcholine, serotonine en GABA. ´s Nachts kun je over het algemeen vrij ongestoord werken.

So far, so good.

Idealiter.

Je voelt ´em al: in de ruimste zin des woords gaat overleven altijd voor.

En tegenwoordig gaat het daarbij uiteraard om de metaforische leeuw.

Leeuwen eigenlijk. Want daar zijn er nogal wat van.

Maar wegrennen voor een leeuw, is wegrennen voor een leeuw. Metaforisch of niet. En hoe dat met die opgelopen schade zit, dat zie je dan later wel.

Daar zit ´em ook meteen de kneep. Dat schadeherstelbedrijf krijgt te weinig tijd. En zo bouw je een grote herstelschuld op. In de zin van aanzienlijk achterstallig lichamelijk onderhoud.

Zo koers je dus in eerste instantie ongemerkt achteruit.

Niet zozeer door een teveel aan stress, maar door te weinig herstel.

Exact de reden waarom stress een stiekeme sloper is.

Want tegen de tijd dat je de gevolgen van die chronische stress merkt, betekent het al dat je een chronisch gebrek aan herstel hebt.

Et voilà, dat vormt de basis van stressologie.

Ergo, niet zozeer de stress verminderen, maar de hersteltijd vergroten. Dat maakt dat je veel en veel beter gaat dealen met stress.

En stressologie heeft een biologische aanpak. Dat begint met testen. Waar is dat herstel het hardste nodig? Herstel is immers geen luxe, maar pure noodzaak.

Hard werken is dus óók hard rusten.

Ben toe aan een effectieve aanpak, preventief of curatief, mail mij dan. Deal? https://gripopgezondheid.nl/contact/

 

Lynn Hogendoorn

 

Met regelmaat van de klok krijg ik een psycholoog aan de lijn. Met een gediagnosticeerde burn-out, meestal door een huisarts. En vaak ook een psychotherapeutisch traject.
Dûh.

GGZ-lijsten gaan inderdaad uit van de psyche.

En daar gaan ze dan gesprekken over houden.

Alleen helpt dat niet zo.

Want er is ´iets aan de hand´. Een stressreactie is gewoon weinig anders dan biofeedback vanuit je lijf om alert te zijn. Met in dit geval neurotransmitters. Dat is de basis ervan.

Natuurlijk kan het ook een afwijking zijn.
Hersendelen bijvoorbeeld die echt kleiner zijn.
Of minder, dan wel minder goed werkende, enzymen.

Hoe dan ook is het sowieso bij al deze mensen niet een gevolg van een chronisch gebrek aan gesprekken, antidepressiva en slaapmedicatie. Dus er zijn mogelijk ándere oorzaken.

Een van die mogelijke oorzaken is het immuunsysteem dat maar vol gas los is.

Nu heb je zowel een aangeboren als een verworven immuunsysteem. En alles wat een immuunreactie uitlokt, heet een antigen. Voedselantigenen bijvoorbeeld. Maar ook bacteriële antigenen.

Dat aangeboren systeem komt sowieso in actie bij vreemde snoeshanen. Dat systeem gaat dan overigens dan weer niet erg selectief te werk. Voordeel is dan weer wel dat het zo erg goedkoop in onderhoud is.

Nadat je geboren bent, begin je met de inrichting van je verworven immuunsysteem. Dat ontwikkelt zich. Eenmaal ingericht, dan is dat heel specialistisch. En dan wordt er wèl gekeken naar wat voor snoeshaan het precies is.

Eerst onderzoek dus, als je in contact komt met vreemde snuiters. Daarna volgt een heel selectieve aanpak annex supersnelle opruimingsdienst. Gevolgd door reparatie. Slagvaardigheid is dus een dingetje.

Dit verworven systeem houdt ook een archief bij. Van die snoeshanen die al langs geweest zijn. Dan is al duidelijk welke antistoffen nodig zijn. En die worden dan even vlot aangemaakt.

Dus dat verworven systeem zorgt nou voor immuniteit. En bescherming.

Bij een volgende aanval hoef je niet meer het hele zaakje op te tuigen. Geen onderzoek nodig, maar meteen aanmaak van bepaalde antistoffen. Zodat een tweede besmetting niet direct een reactie op hoeft te roepen van het immuunsysteem.

Dat verworven systeem is natuurlijk meteen ´duur´ in onderhoud. Omdat je heel veel specialisten aan de gang moet zien te houden.

Sowieso, áls er wat gebeurt, gaat het aangeboren systeem geactiveerd raken. Redt dat het niet alleen, dan komt het verworven systeem erbij.

Het immuunsysteem krijgt dus hulp. Door het lichaam. Vreemde snuiters zijn niet zo maar binnen. Die komen eerst duidelijke, fysieke grenzen tegen.

De huid bijvoorbeeld. En flora op de huid. Maar ook in de huid zitten ´ontstekingswerende substanties´. Dat geldt ook voor de slijmvliezen in de mond, de longen, de oren, de darmwand, de blaas etc.

Call it: bewaking aan de grenzen.

Komen snoeshanen toch door die eerste grens heen, dan doen die ontstekingswerende substanties vervolgens alsnog alles om ze buiten de deur te houden. Zodat het in je systeem (lijf) vrij van rotzooi blijft.

Daarnaast zorgen die ontstekingswerende substanties ervoor om niet bij elk wissewasje het immuunsysteem erbij te halen. Dat houdt rust in het immuunsysteem. Oftewel: geen stress.

Maar als een vreemde snuiter door de grens éen de ontstekingswerende substanties heen is, ja dan móet het immuunsysteem er wat mee. En daarbinnen heb je dan de eerder genoemde verschillende takken van sport met aangeboren en verworven.

Punt is: om vandalen buiten de deur te houden, is het belangrijk dat de kwaliteit van die grenzen oké is. En die grenskwaliteit is weer afhankelijk van een aantal vitamines.

De belangrijkste ken je: vitamine A en D. Loopt dat terug, dan raken de grenzen met andere woorden verzwakt. Waardoor vreemde kwibussen er makkelijker doorheen kunnen.

En nu komt het: áls je immuunsysteem om wat voor reden dan ook aan de bak is, worden ook je hersenen geïnformeerd over die situatie in je lijf. Want dan weten je hersenen: ´Ik moet brandstof ergens naartoe doen, het immuunsysteem in dit geval. En ik moet ergens anders iets sparen, want ik kan niet alles´.

Wat er dan gaat gebeuren is dat de hersenen op de spaarstand komen te staan. Dat is een basaal gegeven. Dus denk even: griep. Dan kún je bijvoorbeeld de stof tryptofaan niet omzetten in serotonine.

Wat gebeurt er dan met je geluksbeleving? Down the drain hè.

Meer tryptofaan nemen om serotonine te gaan boosten, helpt niet. Het immuunsysteem tot rust te brengen wel. En dat is precies de rol van voedingsstoffen.

Voor de psychologen die ik sprak, is het niet voor te stellen dat voeding en voedingsstoffen er toe doen. Dat fysiek herstel vooraf gaat aan mentaal herstel. Zo eenvoudig kan het toch niet zijn?

Spreekt de eenvoud en doelmatigheid jou wel aan, mail me dan jouw vraag:
https://gripopgezondheid.nl/contact/
Zodat langdurige stress ook op jou noch fysiek, noch mentaal vat krijgt.

 

Lynn Hogendoorn

 

Zo richting kerst zag ik mijn burn-out radicaal in de ogen. Belangrijk detail is dat de mijne niet ontstond door privéproblemen. Mijn burn-out werd geboren uit jarenlang te veel en te hard werken. In mijn hoofd vond ik dat ik dat heel best deed, dat harde werken. Immers, ik lag steeds voor 24.00 uur in bed en mijn ging wekker om 5.30 uur. Napoleon sliep naar verluidt een paar uur per nacht. Net zoals Winston Churchill, Thomas Edison, Bill Clinton en Madonna. Grootse daden vragen nog geen lange nachtrust. En hebben onze Hollandse boeren niet ongeveer hetzelfde werk-slaapritme? Maar het lichaam is intelligenter dan het brein, en mijn lijf zei: ´Bekijk ´t maar. Het is mooi geweest. Ik neem nu écht ontslag. Per direct.´

Zo begin ik het voorwoord van mijn boek ´De kleur van gevaar´.

Ik vond ook oprecht dat ik geen probleem had.

En al helemaal geen slaapprobleem.
Ook al was dat al jaren het geval…

Inmiddels weet ik wel beter.

Zo ook dat gedreven mensen meestal geen prioriteit geven aan slaap.

Niet alleen genoemde Napoleon, Churchill, Edison, Clinton en Madonna niet. Maar net zo goed Barack Obama of dichter bij huis Angela Merkel en Mark Rutte niet.

Het klopt dat de ene mens minder slaap nodig heeft dan de ander, maar minder dan 6,5 uur per nacht is voor niemand goed.

Inmiddels leg ik vooral ondernemers en professionals regelmatig uit hoe belangrijk dat slapen is.

Topsporters hoeven dat niet uitgespeld te krijgen. Die weten dat kwaliteit van slaap het verschil tussen winnen of verliezen kan zijn.

Alleen al om die reden zijn ze altijd op zoek naar manieren om hun slaap te verbeteren.

Wat maakt toch dat ondernemers denken dat wat zij doen niet ook topsport is?

´Ondernemers verwachten dat ze na een nacht van vijf uur hetzelfde presteren als na acht uur slaap. Terwijl het lichaam veel harder moet werken om hetzelfde voor elkaar te krijgen met minder energie.´, stelt Meijke van Herwijnen, eigenaar van Visiom, een adviesbureau voor voeding, gezondheid en gedrag, in een interview in MT/Sprout.

En dat terwijl onlangs nog wetenschappelijk aangetoond werd dat na een week minder dan zes uur slapen per nacht de werking van onder andere het stofwisselings- en immuunsysteem is verstoord.

Een chronisch slaaptekort kan ook leiden tot diabetes, hart- en vaatziekten, en wie weinig slaapt, maakt meer stresshormoon (cortisol) aan.

Bovendien beïnvloedt een korte nacht de keuze voor slechte voeding. ´De insulinehuishouding is van slag waardoor je overdag eerder voor vette, zoute en zoete voeding kiest,´ vervolgt Van Herwijnen.

Dat tij is te keren.

Zo is een van mijn regelmatig terugkerende adviezen om voldoende omega-3 vetzuren binnen te krijgen.

Maar wat is dan voldoende? Dat is heel eenvoudig te testen. En de test geeft zelfs aan hoe de verhouding is tussen omega-3 en omega-6 vetzuren.

Dat is relevant omdat onze leefstijlen een overschot aan ontstekingsbevorderende omega-6 vetzuren bevatten. En veel te weinig ontstekingsremmende omega-3 vetzuren.

En het gaat zoals altijd ook hier om de verhouding. Idealiter is die verhouding 1:1. De laatste meting gaf bij een klant 47 keer meer omega-6 vetzuren in het bloedbeeld aan dan de omega-3 vetzuren…

De gevolgen bleven dan ook niet uit: een belabberd slaappatroon.

Daar zijn onder meer die omega-3 vetzuren ook voor van belang: de aanmaak van melatonine, een hormoon dat in- en doorslapen reguleert.

Naast dat melatonine ook een uitstekende antioxidatieve werking heeft.

Combineer je nog slimmer die omega-3 vetzuren met spijsverteringsenzymen, dan vraagt je lever daar ´s nachts minder energie voor. Zodat je die energie weer overhoudt voor een betere kwaliteit van slaap. En, ook niet onbelangrijk, je vetverbranding bevordert.

Veel van ´the magic´ gebeurt dan ook in de darmen: daar waar ´breinhormonen´ als serotonine tot stand komen. En dat serotonine van overdag heb je nodig voor de omzetting naar melatonine voor de nacht.

Et voilà: een betere nachtrust.

Tsjek it out, https://gripopgezondheid.nl/product/vitakruid-glutazyme-spijsverteringsenzymen-complex/.

Maar wat je ook doet, zorg dat je meer slaap krijgt dan Barack Obama of Angela Merkel.
Want succesvol ondernemen doe je in bed.

 

Lynn Hogendoorn

 

Afgelopen week mocht ik weer eens een ´Live!´ netwerkbijeenkomst bijwonen. Dat was alleen al om die reden aangenaam. Plus het koolhydraatarme diner uiteraard. Goed bereide vis, kaasplank als nagerecht. Kortom, niets meer aan doen. Behalve likkebaardend opeten dan.

Aansluitend werd de inspiratiesessie gehouden door Jennefer Boskeljon, met ´Werk slimmer, niet harder´. Dat zei mij in eerste instantie weinig, totdat ik ergens ´boven de lijn´ zag staan. Er ging een lichtje branden.

Dat herkende ik namelijk van de boekpresentatie ´Boven de lijn, haal het beste uit jezelf´ in 2015 die ik bij Berry Koeleman toen nog thuis had mogen bijwonen. Een sjiek de friemel huis, met Disney-achtige sprookjesverlichting. Dus voordat ik ook nog een letter gelezen had van het boek, was ik al verkocht.

Een kinderhand is gauw gevuld.

Het boek verscheen overigens ook onder de tital ´Ben jij een bruistabletje of een zuigtabletje?´. Eerlijk is eerlijk: het heeft in mijn boekenkast een dikke laag stof staan vangen.

En dan komt er een bruistabletje voorbij zoals Jennefer, die met haar toverstokje op magische wijze het stof van een boek doet verdwijnen. Zo´n boek wat je dan later thuis open slaat en dan zo´n magische lichtbundel van inzichten geeft. Dat je denkt: Hè? Wat? Heeft dit jaren in mijn boekenkast gestaan?

Walt Disney had ´the magic´ goed begrepen. En nog beter vermarkt.

Maar nogmaals, een kinderhand is gauw gevuld.

Terug naar Jennefer. Die heeft dat boven-de-lijn-concept in de loop der jaren mede vertaald naar vooral de praktijk. Die blijkt toch altijd weerbarstiger dan in eerste instantie lijkt.

Daarnaast is het thema actueler dan ooit met al dat thuiswerken.

Zo sprak ik van de week ook een vriendin. Die was per september in een nieuwe baan begonnen. In de sales. Haar insteek was: minder hectiek.

Als veertiger had ze nu te veel ballen in de lucht te houden met dat zeer gewenste huisje-boompje-beestje. Ze ging voor zekerheden en nam een lager salaris voor lief ten opzichte van de vorige banen. Met toen ook de bijbehorende burn-outs.

Je voelt ´em vast al aankomen: niks rust. In plaats daarvan nóg meer werken voor veul minder poet. En in nog geen drie weken tijd al weer die bekende burn-out signalen…

In deze tijd is de verwachting dat je online veel zichtbaar bent. Niet alleen Zoom zelf is geüpgraded, ook de abonnementen daarop stegen als een raket. De vergaderculturen denderen ook online onverminderd voort.

Maar daarnaast is er nog het ´gewone´ werk. Concentratie hebben daarvoor, tussen het online vergaderen door, is versnipperd. Met als gevolg dat mensen vaak ´s avonds ook nog maar even achter de computer of laptop kruipen.

Onze breinen snappen daar niets van. Na een hele dag ´draaien op dopamine´ volgt, na een kleine onderbrekeng voor diner, kinderen op bed leggen et cetera, wéér een dopaminevraag.

En de definite van resistentie is nou juist dat dat het gevolg is van overstimulatie. Je bent dan in dit geval op neurologisch niveau aan het interen. En mentale uitputting gaat niet ongemerkt aan je voorbij. Soms binnen drie weken al niet.

Wil je resistentie voorkomen of daarvan herstellen, dan het devies eenvoudig: D.I.A. Doe. Iets. Anders.

´Ja maar´, zei m´n vriendin, ´ik ben ´s avonds te moe om te sporten. Überhaupt om te bewegen eigenlijk.´ ´Dan heeft de dag al veel te veel hersenenergie opgeslorpt´, beaamde ik.

Of zoals Jennefer dat vraagt: ´Ga je voor de race (stress)… of de reis (rielèks)?´ Kies je voor dat laatste, binnen jouw cirkel van invloed, dan heeft zij 10 tips om slimmer te werken:

1. Maak een dagplanning (met max. 5 prioriteiten)
2. Focus op waar jij zelf invloed op hebt
3. Kom afspraken met jezelf na
4. Starten met L.E.U.K. (lastige en uitstel klussen)
5. Houd je hoofd leeg door taken te noteren – je hoofd is om te denken, niet om te onthouden
6. Doe één ding tegelijk en maak dat af
7. Cluster activiteiten
8. Creëer een opgeruimde werkplek
9. Ban stoorzenders uit
10. Rond je dag positief af

Vertel ik je hiermee iets nieuws? Zeker niet. En dus is mijn volgende vraag: waarom doe je dit nog niet? Niets doen is geen optie meer.

Natuurlijk kun je altijd eerst overleggen, https://gripopgezondheid.nl/contact/. Of rooksignalen geven, duiven sturen. Whatever.

Als je één ding maar niet meer doet: jezelf verder (neuronaal) uitputten. Het is gewoon niet nodig. Stop ermee. En zet jezelf op die eerste plek.

Ik wens je sowieso een rielèkste reis.

 

Lynn Hogendoorn