Interview door Patrick Kicken over suiker en stress

Het is echt een soort rush hè, die suiker. Maar dan is de openingsvraag, want we gaan veel over suiker praten, en ik zit hier met een orthomoleculair voedingscoach, dus jij weet daar alles van… de vraag is: is suiker slecht? Dat is mijn allereerste vraag.

Lynn: En het hele korte antwoord is ja.

Patrick: Dus wat ik net gedaan heb, is slecht voor mijn lichaam.

Lynn: Ja. Je lijf begrijpt daar niet zo veel van. Dat zegt nu: er komt nu zo veel suiker in dat bloed terecht… die bloedsuikerspiegel, zoals dat dan technisch heet, die verhoogt zich en dat is eigenlijk een vorm van stress voor het lichaam. Want dat houdt van balans. Dus die houdt het liefst die bloedsuikerspiegel binnen een bepaalde balans. Daar gaat die nu bij jou overheen schieten. Dus zegt het systeem: ´Oh, alarm!´. Het moet weer in die bandbreedte moet komen waarbinnen het geen gevaar meer voor het lijf betekent.

Patrick: Daar heb je insuline voor.

Insuline

Lynn: Insuline zorgt er inderdaad voor dat dat overschot aan glucose uit die bloedbaan gaat. Dat klopt aan bij cellen, (cel)poortje gaat open als het goed is, glucose naar binnen, niks aan de hand. Zo zou het moeten werken.
Wat er nou bij ons gebeurt, is dat we eigenlijk de hele dag door suiker eten. Want waarschijnlijk eet jij 3 maaltijden (zoals de meeste mensen) en nog 3 tussendoortjes. Dat zijn 6 eetmomenten voor het lijf, 6 keer insuline.
Dan krijg je een beetje het effect wat er op een concert gebeurt: je komt daar met tutende oren uit. Je oren gaan zich een beetje afsluiten voor de overloadaan geluid. Dat gebeurt nu ook bij insuline. Je cellen zeggen: ´Ik heb nu zo veel insuline om mij heen, het mag allemaal wel wat minder. Ik ga wat deurtjes dichthouden. ´Dus daar zit je dan met je 10 voor goed gedrag: én te veel insuline, én te veel glucose in je bloed.

Patrick: Wat gaat daarmee gebeuren? Komt dat hier terecht? (Patrick klopt op z’n buik)

Lynn: Dat komt dan inderdaad daar terecht.

Patrick: Oh, vandaar! Ik dacht al: hoe kom ik toch aan die zwemband?

Lynn: Inderdaad, want insuline zorgt voor vetopslag als het niet de cellen in kan. Want grofweg hebben we eigenlijk maar 400 gram glucose, wat voor 80% de spieren ingaat als voorraad glycogeen en de rest gaat voor 20% de lever in. Dus dat verbruik je als eerste als je gaat sporten of wat dan ook of überhaupt gaat bewegen. En de hersenen zijn daar natuurlijk een hele leuke opsoupeerder van. Maar daar [die glycogeenvoorraad, red.] kun je eigenlijk technisch gesproken 72 uur op leven zonder dat je die verder aanvult. Dus zo veel eten hebben we helemaal niet nodig. Dus we eten te vaak en te veel.

Patrick: En te zoet.

Lynn: En te zoet. En te veel tarwe.

Verslaafd aan suiker

Patrick: Ja, okay, maar laten we het eerst over suiker hebben. Ben ik suiker-junk dan? Ben ik er inmiddels verslaafd aan geraakt? Dat het voor mij normaal is zo veel suiker te gebruiken?

Lynn: Ja, jouw lijf ´draait´ nu op suikers. Dat is gewoon de makkelijkste vorm van brandstof. Hoeft het lichaam niet zo veel moeite voor te doen.

Patrick: En het zit overal in.

Lynn: Dus we zijn gauw klaar. Er is geen reden om de vetopslag aan te spreken, want dat is een ingewikkeld ding voor het lijf. Dus als we suikers krijgen, prima, dan gaan die voor. En komen we nooit meer aan vetverbranding toe.

Patrick: En vandaar dat we ieder jaar een paar kilootjes aankomen… Ik ben nu 44, nu gaat het allemaal nog wel. Maar m’n vader slikt al pilletjes voor, ja wat is het, diabetes-2 of zo? Je moet natuurlijk geen suikerziekte krijgen en ik word al chagrijnig als ik een paar uur niks gegeten heb. Dat is ook geen goed teken.

Schommelende bloedsuikerspiegel

Lynn: Nee dat is diezelfde bloedsuikerspiegel die onder die bandbreedte uit duikt dan wat hij zou moeten zijn, waarbinnen die… Kijk, je lichaam weet natuurlijk niet precies van tevoren wat je gaat eten. Dus er zit een beetje speling in… Elk eetmoment levert wat meer glucose op. Er zit ook suiker in fruitsuikers. Zelfs in groenten zit een vorm van suikers. Dus er is een bepaalde bandbreedte dat er best wel wat meer [glucose, red.] in het bloed terecht mag komen.
Het punt gaat meer over dat erboven komen of eronder zakken. Eronder zakken gebeurt straks bij je als die suikers zijn weggewerkt. Dan krijg je dat je je niet meer zo fijn gaat voelen. Dat je denkt: ´Ik ben moe, chagrijnig, ik moet nú eigenlijk wat eten…´ Dat is wat er dan gebeurt.

Patrick: Sterker nog, ik heb dan als ik wegga altijd een klein tasje, zo’n klein koeltasje, bij me. Daar zitten van die havermout breaks in met heel veel suiker, daar zitten van die ´snelle Jelle’s´ in, Bifi-worstjes… want ik weet gewoon: ik krijg een hongerklap.

Lynn: Ja, je krijgt een hongerklap. Dat is dan precies wat er gebeurt.