Youpie is bezig met zijn ́farewell tour ́.
Dus voor degenen die ́m niet kennen… die gaan ́m ook niet meer kennen.
Naar een van die laatste shows ben ik laatst geweest, met monseigneur Grip.
Zoals met meer cabaretiers of komedianten geldt dat er geen tussenweg is. Je vindt Youp wat, of je vindt het he-le-maal niks.
Youp is ook uit een ander tijdperk. Harde grappen waren destijds minder ́een ding ́. Dat is nu wel anders.
Dus ook in zijn huidige show, stelt hij dat hij op moet passen met wat hij zegt. Om dat vervolgens weer volledig te negeren en dingen als ́Farck you! ́ tegen de zaal te roepen. In de context van en het besef dat het zijn laatste showtour zal zijn, gaat hij nog even helemaal los. ́Allemaal theater ́, zegt hij zelf ergens in zijn show.
En dat is nu toch allemaal redelijk heilig met hoe hij vroegûh stond te vloeken als een Maleier op dat podium. Met zijn ronduit smakeloze, neon gekleurde colbertjes mèt bretels. En dat ronde ziekenfondsbrilletje. Op dat al vrij vroeg in zijn leven nagenoeg kale hoofd.
Hij maakt er zelf de hardste grappen over.
En dat is natuurlijk meer wat het verschil maakt.
Niet hoe hij er uit ziet.
Ook al is dat tegenwoordig veel rustiger: overhemd-met-nonchalant-opgestroopte-mouwen. Spijkerbroek. Daaronder niet al te fonkelwitte sneakertjes.
Maakt zich nog steeds druk over misstanden, ondanks de zijn 6 bypasses. ́Ze waren in de aanbieding ́, zei Youpie daarover. En daarmee was voor hem de kous af.
Nu is een rond brilletje boven zijn wekelijkse column al aanduiding genoeg van wie die column is.
Maar zo begon dat niet.
Als niet al te groot Gooisch menneke deed ook hij nogal wat om op te vallen. Niet alleen in wat hij aantrok, maar ook door de manier waarop hij iets vertelde. Als er één cabaretier is
die ́loop ́-vertellingen tot kunst verheven heeft, is het Youp wel.
Dat doet hij overigens evenzo goed in zijn columns.
Met de opkomst van ́story telling ́ lijkt dat tegenwoordig de gewoonste zaak van de wereld, maar niets is minder waar.
Ook Youp realiseerde zich al vroeg dan een goede grap maken één ding is. Om te overleven in die wereld moet je wel teruggevraagd worden. Wat ook moest in de avond en avond strijd tegen het cliché, was dus anders dan anders zijn en doen.
In de wereld van stress- en burn-outklachten is ook zoiets aan de hand: je houdt alleen de aandacht van je medewerkers als je het cliché doorbreekt.
Door iets anders te doen dan anderen. Geen standaard stressaanpak.
Maar wel een oplossing die werkt.
Omdat weinig zo fijn is als zelf regie hebben. En dus autonomie. Mensen, en dus medewerkers, willen best veranderen. Maar niet veranderd worden.
Ik ga je helpen om hoe dat nou zit met stress naar je medewerkers toe waardoor zij ja zeggen om daar zelf iets aan te doen.
Stress verlagen?
Nope.
Meer ontspanning dan?
Ook niet.
Wel door stress andersom te doen: maak medewerkers béter in stressmanagement. Daarmee maak je organisaties stressbestendiger.
En dat kan beginnen met een ongewone masterclass over stress voor je medewerkers.
Uiteraard, investeren is spannend omdat je niet weet of het gaat werken.
Investeren, of dat nou in tijd, energie of geld is, is altijd een risico.
Als je al wist dat het zou gaan werken, zou het geen risico meer zijn, toch?
Maar als je nou voorkomt dat er ook maar één medewerker in een burn-out terecht zou komen, dan heb je de kosten voor de masterclass er tig keer uit. Bovendien zijn je overige medewerkers stresswijzer. Is het dan nog een risico te noemen?
Het begin van sparren met mij daarover kan al met een reactie naar info@gripopgezondheid.nl.
Da’s handiger dan een boog die altijd gespannen is: daar komt geen pijl meer uit.
Bon siman,
Lynn Hogendoorn
#persoonlijkeontwikkeling
#gripopgelukshormonen
#letsconnect
