Willie Wartaal, eigenlijk Olivier Mitshel Locadia, rapper, acteur en televisiepresentator, presenteerde het programma ´Operatie obesitas´ van september dit jaar.
Willie, zelf niet één van de lichtste, komt daardoor des te geloofwaardiger over. Nogal een contrast met de superslanke Wendy van Dijk die destijds ´Overgewicht´ presenteerde.
Hij volgt daarin een half jaar lang patiënten met obesitas. Die hebben gekozen voor een maagverkleinende operatie als middel om af te vallen.
Inmiddels gaat het om 12.000 maagverkleiningen per jaar.
Serious numbers.
In eerste instantie lijkt het op een wondermiddel voor vele, maar dat blijkt toch vaak niet zo te zijn. Door middel van hun vlogs kom je daar als kijker ook achter. En ben je er ook een soort van bij op belangrijk en onverwachte momenten.
Willie neemt de kijkers dus mee in de wereld van de maagverkleiningen.
Obesitas is een letterlijk groeiend probleem in Nederland. Veel mensen worstelen met hun gewicht en weten niet goed hoe ze dat moeten aanpakken.
Want je kunt wel afvallen, maar het lichaam wil weer terug naar het gewicht van vóór het afvallen. Dat oude ´setpoint´.
Hoogleraar Obesitas, Liesbeth van Rossum, stelt dat het om een chronische ziekte gaat. Dikke bult, eigen schuld is haar te kort door de bocht. Daarom mag er wat haar betreft wel het taboe rond maagverkleiningen af. Obesitas is ingewikkeld. De hormoonhuishouding is in ieder geval in de war geraakt.
Ze geeft bijvoorbeeld ook aan dat vetweefsel een orgaan is. Dat ook hormonen aanmaakt.
Een belangrijke daarvan vormt leptine. Klinkt niet sexy, maar zou het kunnen zijn.
Leptine checkt namelijk regelmatig de vetvoorraad in je lijf. Vormt er zich nou meer vet, dat weet het regelcentrum in je brein (hypothalamus) via dat leptine-signaal dat het minder honger moet gaan regelen en tegelijk de stofwisseling moet verhogen.
Voilà, balansmomentje op breinformaat.
Dat regelmechanisme zorgt er normaliter voor dat mensen dus op gewicht blijven.
Maar stel nou dat je aankomt. Door chronisch overeten, stress, medicijngebruik, wat dan ook.
Dan denk je misschien: cool! Meer vet is meer leptine. What´s the problem?
Here´s the tricky part: dat vet raakt ontstoken, dat regelcentrum in je brein (hypothalamus) raakt ontstoken, waardoor het dat hele signaal van leptine niet meer ontvangt. Met andere woorden: je brein is Oost-Indisch doof voor leptine. Oftewel: leptineresistent.
Reden waarom Liesbeth stelt dat een maagoperatie uitkomst biedt omdat dat hier zo effectief is.
De vlogs van de patiënten zelf schetsen uiteraard de minder fraaie kanten van deze reis. Zo stelt moeder Marion van deelnemer Rick, die zelf eerder een maagverkleining onderging, dat er niet alleen pluspunten zijn, maar ook heel veel minpunten.
Ze was dan wel aan haar maag geopereerd, maar niet aan haar hoofd. En daar zit nog steeds het probleem voor haar. Dat ze suikerverslaafd is. Omdat ze zich simpelweg goed voelt als ze suiker eet. Ook al is dat maar heel even.
Voor haar is dát probleem niet opgelost. Na haar operatie ging ze van 120 naar 65 kilo, maar zit nu weer op 81 kilo. Ze wil weer afvallen.
Ze zegt nog elke dag tegen zichzelf in de spiegel: ´En nou is het klaar!´
Waarop moderator Willie nog vraagt: ´Wat als het niet lukt?´
´Dan wordt het de hoogste boom in het Amsterdam bos voor mij´ en schiet vol.
Willie weet haar nog op te vrolijken met de woorden: ´Misschien verlies je door huilen een paar calorieën´.
Maar mijn hart draaide ervan om.
Terwijl het relatief zo eenvoudig is. Wat als Marion zou weten dat het niet aan haar ligt? En ze dit niet slechts op wilskracht hoeft te doen?
We hebben namelijk nóg een gaaf intern systeem: het endorfinesysteem. Dat regelt alles rondom je beloningsgevoel, je motivatie en je goed voelen. Ook hier heeft je brein een grote rol in, want endorfine is een ´gelukshormoon´ of neurotransmitter.
Net als bij leptine, kan ook nu het systeem haperen bij overbelasting. Met eveneens resistentie tot gevolg.
En gaan we dan vaak nóg meer van hetzelfde doen om het ´goed gevoel´-systeem toch te laten werken. Want je wilt je simpelweg goed voelen. En bij gebrek aan een andere strategie…
In dit voorbeeld krijgt Marion met al een hang naar suiker, daar alleen maar nóg meer zin in. De suiker was en is echter niet het probleem. De endorfineresistentie vormt het probleem.
Welke vorm van resistentie dan ook, los je niet op met meer van hetzelfde te doen. Handiger is iets anders te gaan doen. Zodat ook dit endorfinesysteem zich kan herstellen. En jij weer je geluksgevoel ervaart.
Hoe het met die gelukshormonen-resistentie gesteld is, kun je al hiermee testen: https://gripopgezondheid.nl/stressologie-de-bravermantest/
Lynn Hogendoorn
PS.
En Willie zelf?
Die besloot vooralsnog geen maagverkleining te ondergaan.
