Met regelmaat van de klok krijg ik een psycholoog aan de lijn. Met een gediagnosticeerde burn-out, meestal door een huisarts. En vaak ook een psychotherapeutisch traject.
Dûh.
GGZ-lijsten gaan inderdaad uit van de psyche.
En daar gaan ze dan gesprekken over houden.
Alleen helpt dat niet zo.
Want er is ´iets aan de hand´. Een stressreactie is gewoon weinig anders dan biofeedback vanuit je lijf om alert te zijn. Met in dit geval neurotransmitters. Dat is de basis ervan.
Natuurlijk kan het ook een afwijking zijn.
Hersendelen bijvoorbeeld die echt kleiner zijn.
Of minder, dan wel minder goed werkende, enzymen.
Hoe dan ook is het sowieso bij al deze mensen niet een gevolg van een chronisch gebrek aan gesprekken, antidepressiva en slaapmedicatie. Dus er zijn mogelijk ándere oorzaken.
Een van die mogelijke oorzaken is het immuunsysteem dat maar vol gas los is.
Nu heb je zowel een aangeboren als een verworven immuunsysteem. En alles wat een immuunreactie uitlokt, heet een antigen. Voedselantigenen bijvoorbeeld. Maar ook bacteriële antigenen.
Dat aangeboren systeem komt sowieso in actie bij vreemde snoeshanen. Dat systeem gaat dan overigens dan weer niet erg selectief te werk. Voordeel is dan weer wel dat het zo erg goedkoop in onderhoud is.
Nadat je geboren bent, begin je met de inrichting van je verworven immuunsysteem. Dat ontwikkelt zich. Eenmaal ingericht, dan is dat heel specialistisch. En dan wordt er wèl gekeken naar wat voor snoeshaan het precies is.
Eerst onderzoek dus, als je in contact komt met vreemde snuiters. Daarna volgt een heel selectieve aanpak annex supersnelle opruimingsdienst. Gevolgd door reparatie. Slagvaardigheid is dus een dingetje.
Dit verworven systeem houdt ook een archief bij. Van die snoeshanen die al langs geweest zijn. Dan is al duidelijk welke antistoffen nodig zijn. En die worden dan even vlot aangemaakt.
Dus dat verworven systeem zorgt nou voor immuniteit. En bescherming.
Bij een volgende aanval hoef je niet meer het hele zaakje op te tuigen. Geen onderzoek nodig, maar meteen aanmaak van bepaalde antistoffen. Zodat een tweede besmetting niet direct een reactie op hoeft te roepen van het immuunsysteem.
Dat verworven systeem is natuurlijk meteen ´duur´ in onderhoud. Omdat je heel veel specialisten aan de gang moet zien te houden.
Sowieso, áls er wat gebeurt, gaat het aangeboren systeem geactiveerd raken. Redt dat het niet alleen, dan komt het verworven systeem erbij.
Het immuunsysteem krijgt dus hulp. Door het lichaam. Vreemde snuiters zijn niet zo maar binnen. Die komen eerst duidelijke, fysieke grenzen tegen.
De huid bijvoorbeeld. En flora op de huid. Maar ook in de huid zitten ´ontstekingswerende substanties´. Dat geldt ook voor de slijmvliezen in de mond, de longen, de oren, de darmwand, de blaas etc.
Call it: bewaking aan de grenzen.
Komen snoeshanen toch door die eerste grens heen, dan doen die ontstekingswerende substanties vervolgens alsnog alles om ze buiten de deur te houden. Zodat het in je systeem (lijf) vrij van rotzooi blijft.
Daarnaast zorgen die ontstekingswerende substanties ervoor om niet bij elk wissewasje het immuunsysteem erbij te halen. Dat houdt rust in het immuunsysteem. Oftewel: geen stress.
Maar als een vreemde snuiter door de grens éen de ontstekingswerende substanties heen is, ja dan móet het immuunsysteem er wat mee. En daarbinnen heb je dan de eerder genoemde verschillende takken van sport met aangeboren en verworven.
Punt is: om vandalen buiten de deur te houden, is het belangrijk dat de kwaliteit van die grenzen oké is. En die grenskwaliteit is weer afhankelijk van een aantal vitamines.
De belangrijkste ken je: vitamine A en D. Loopt dat terug, dan raken de grenzen met andere woorden verzwakt. Waardoor vreemde kwibussen er makkelijker doorheen kunnen.
En nu komt het: áls je immuunsysteem om wat voor reden dan ook aan de bak is, worden ook je hersenen geïnformeerd over die situatie in je lijf. Want dan weten je hersenen: ´Ik moet brandstof ergens naartoe doen, het immuunsysteem in dit geval. En ik moet ergens anders iets sparen, want ik kan niet alles´.
Wat er dan gaat gebeuren is dat de hersenen op de spaarstand komen te staan. Dat is een basaal gegeven. Dus denk even: griep. Dan kún je bijvoorbeeld de stof tryptofaan niet omzetten in serotonine.
Wat gebeurt er dan met je geluksbeleving? Down the drain hè.
Meer tryptofaan nemen om serotonine te gaan boosten, helpt niet. Het immuunsysteem tot rust te brengen wel. En dat is precies de rol van voedingsstoffen.
Voor de psychologen die ik sprak, is het niet voor te stellen dat voeding en voedingsstoffen er toe doen. Dat fysiek herstel vooraf gaat aan mentaal herstel. Zo eenvoudig kan het toch niet zijn?
Spreekt de eenvoud en doelmatigheid jou wel aan, mail me dan jouw vraag:
https://gripopgezondheid.nl/contact/
Zodat langdurige stress ook op jou noch fysiek, noch mentaal vat krijgt.
Lynn Hogendoorn
