Pipa.
De geuzennaam van mijn pijp rokende vader op Curaçao.
Ik kan zijn favoriete tabak, Amphora rood, nog altijd ruiken. Fris en fruitig tegelijk.
Pijp roken was niet zijn enige favoriete bezigheid.
Het huis waar we het langst gewoond hebben op de Blenchiweg, had naar mijn idee een grote koraal (tuin), met een aanzienlijk aantal fruitbomen en ander bloeiend gesnor.
In mijn herinnering stond dat ook allemaal altijd in bloei.
Van de vuurrode flamboyant, tot de wit-roze huizenhoge oleander.
Naast al dat fruit.
Kenepa.
Zuurzak.
Limoenchi.
Tamarinde.
Mango. Inclusief boomhut.
De tuin was ook groot genoeg om er paardenstallen in te huizen. Indertijd dé hobby van mijn zus.
Maar ja, die paarden produceren mest. Dus wat moet je daarmee?
Daar had mijn vader wel een antwoord op.
Hij liet een put slaan om grondwater te onttrekken. En ging een soort loopgraaf om alle bomen heen graven.
Iedere ochtend stond hij in alle vroegte op om die mest in die loopgraven te werken. En dat vervolgens te drenken in water.
Het ritueel werd ´s avonds voor het donker herhaald, als het kon.
Ergo, een fruittekort was bij ons thuis geen issue.
Evenmin van alles wat er ín dat fruit aan voedingsstoffen zat.
Vitamine D door de zon en jodium uit de zee hadden we al genoeg op het eiland. En daar kwam dan gratis en voor nop vitamine C uit eigen tuin bij.
Wat ik toen nog niet wist, is dat mensen anders dan dieren zelf geen vitamine C meer kunnen aanmaken.
Door mutatie van een bepaald gen. En dat is weer uit oogpunt van een evolutionair voordeel.
Dat zit zo.
Overdag maak je urinezuur aan. Gewoon een stofwisselingsproduct dus. Enerzijds door van oudsher te bewegen. En anderzijds door tegenwoordig fabrieksmatige fructose binnen te krijgen.
Dat urinezuur zou je dan kunnen afbreken als je zelf vitamine C aan zou kunnen maken. Ware het niet dat die mutatie van dat gen dat verhinderd. Om de volgende reden.
Want nou was heel vroegûh, pak ´em beet 10.000 jaar geleden, vooral kalium erg voorhanden. En natrium niet of nauwelijks.
En je weet dat natrium bloeddruk verhógend is.
Dus wat urinezuur doet, is die bloeddruk toch wat kúnnen verhogen in een zoutarme situatie in een acute stressreactie. Prima evolutionair voordeel.
Dat gemuteerde gen had alleen niet gerekend op de 21ste eeuw.
Waarin niet alleen natrium maar ook fructose overvloedig verwerkt is in allerhande voedingsmiddelen. Fructose is zo aantrekkelijk omdat het een enorme zoetkracht heeft.
Verhoogd urinezuur én natrium in de bloedbaan hebben, gaat echt gedoe geven. Een voorbeeld hiervan is een chronisch verhoogde bloeddruk. Of problemen met ontstekingen, zoals jicht.
Daarnaast vermindert die hoge zoetkracht van fructose je leptinegevoeligheid (verzadiging). Waardoor je er van door blijft eten. Helaas raakt je lever daar weer van uitgeput. Resulterend in een energietekort.
Enfin, neem je nou die vitamine C in, dan kun je dus in ieder geval dat urinezuur afbreken. En weet je daarnaast ook nog zo veel mogelijk natrium en bewerkte fructose te vermijden, dan ben je helemaal spekkoper.
Buiten dat je natuurlijk al weet dat vitamine C je weerstand verhoogt. Maar wist je ook dat het molecuul daarvan lijkt op een suikermolecuul? En dat het dus handig is om geen suiker te eten als je vitamine C inneemt voor een betere opname van die laatste…
Allemaal redenen waarom het best een idee is om dagelijks die vitamine C binnen zien te krijgen.
Maar neem dat niet van mij aan. Test het gewoon zelf. In de meest ongekunstelde vorm: https://www.mattisson.nl/absolute-amla-berry-extract-500mg-capsules
Lynn Hogendoorn
