Als fervent theeliefhebber, kom ik wel eens een theezakje tegen met zo’n labeltje er aan waarop een quote staat.
Ik ben overigens net zo’n fervent koffieliefhebber, maar daar ben ik nog niet tegengekomen dat er een quote op staat. Maar dat terzijde.
Enniewees, de quote op dat theelabeltje was van de week:
‘Wenn du dir selber eind Wunder zugestehst, tust du dan auch für andere.’
Nu ben ik ook niet zo van de wonderen, maar herstellen van een burn-out komt toch aardig dicht in de buurt. Zeg ik nu, met de wijsheid achteraf.
Maar ik kwam van de week ook een artikel tegen van Daan Heerma van Voss.
En dat ging over de sigaret.
Ik ben er mee opgegroeid. Mijn vader kende ik niet anders dan met de pijp, met een aroma van de Amphora rood tabak om zich heen. Mijn moeder deed dat sjieker, een mentolsigaret in zo’n sigarettenpijpje. Ik vond dat altijd zo’n galant Audrey Hepburn-gebaar.
Ik ken de afloop. En alleen al doordat ik dit schrijf, ken jij die nu ook.
Maar in de jaren ’60/ ’70 was dit helemaal geen ding. Ook ik heb jaren gerookt. Nu gelukkig al weer evenveel jaren niet als de jaren van wel.
Ook Nederlanders zijn de afgelopen jaren wel minder gaan roken, maar de rokers zijn nog altijd met veel. Terwijl de regering al vijftien jaar een straf ontmoedigingsbeleid voert. Maar de sigaret houdt stand. Ondanks dat ook al lang bekend is dat sigaretten ongezond zijn.
Prijs was destijds ook geen factor van belang. Een Antilliaans kwartje voor toen nog een pakje van 25 sigaretten. Nu onvoorstelbaar. Maar in de jaren ’50 toverde Hollywood de sigaret om tot het summum van cool. James Dean (grillige jongere) en Humphrey Bogart (stoïcijnse vent) werden zelden zonder gezien. En de Marlboro Man (ontembare cowboy) die stelde: ‘For man’s flavour come to Marlboro country.’ Maar ook de vrouwen kregen een rolmodel als Marlene Dietrich, die van roken een sensuele handeling maakte.
Hoe dat kan?
Als de sigaret iéts uitbeeld, vervolgt Daan, is het vrijheidsdrang. En wat hebben al die coole gestaltes, groot geworden in het tijdperk dat we wisten dat roken slecht was maar onwetend waren over hoe slecht precies met elkaar gemeen? Dat ze niet terugdeinsden voor eventuele risico’s. Een korter leven woog niet op tegen de inperking van autonomie. Een sigaret opsteken was dus synoniem aan: ‘Ik leef op mijn voorwaarden.’
Daan besluit zijn artikel met de beschrijving van het opsteken van een sigaret. Als ode aan zijn overleden vader, een verstokt roker uiteraard, en zijn vaders generatie. Maar ook aan wat we vrijheid noemden… voordat we beter wisten.
De crux van dat roken en stress zit ‘m er uiteraard in dat we weten dat chronische stress ongezond is, dat er risico’s aan zitten en dat het zeker geen gevoel van vrijheid geeft door alle daaruit voortvloeiende klachten. We weten dus al beter. Maar we handelen er nog te weinig naar.
En klachten voortvloeiend uit chronische stress, beginnen met een neurohormonale ontregeling. Onderstaande link naar een filmpje geeft dat duidelijk weer. Het mooie is echter dat je dat al veel eerder kunt meten of medewerkers, en mensen in het algemeen, neurohormonaal uit balans aan het raken zijn.
Want stress is niet het eigenlijke probleem, maar de aanpak van stressgerelateerd verzuim kan veel beter, eerder ook. Preventief. De kennis en middelen zijn er al. Alleen nog niet bij iedereen.
Maar zoals schrijfster Maya Angelou al zei:
‘Do the best you can until you know better. Then when you know better, do better.’
Heb je je werknemers lief, werk dan preventief.
Do better.
Een goede week,
Lynn Hogendoorn
#persoonlijkeontwikkeling
#gripopgelukshormonen
#letsconnect
