´Jij weet nogal wat af van neurotransmitters hè?´
Ze had gegoogeld en was zo aan mijn telefoonnummer gekomen.
´Ja….?´
´Nou, ik wil van mijn antidepressiva af. Ik gebruik niet veel hoor, een kwart pilletje maar. ´ Alsof het daarmee oké was.
Dus ik vroeg nog even door. Naar de soort antidepressiva. Omdat dat iets over de beoogde werking van het middel zegt. Toen ik dat wist, vroeg ik of zíj wist wat de antidepressiva zou moeten doen. Dat wist ze. Dat lijkt oh zo logisch, maar niet elke voorschrijver legt het uit. En laat ik wel zijn: artsen doen daar jaren van medicijnstudie over. Dus het is best complicated stuff.
Om te weten of het medicijn ook echt werkte, vroeg ik of ze bijwerkingen had. Meer dan haar lief was. Daarom wilde ze ervan af.
Mijn bijna laatste vraag hoe lang ze het middel gebruikte. ´Nu zo´n anderhalf jaar. Ik heb al twee keer geprobeerd te stoppen, maar dat ging echt niet.´ Op de achtergrond gebrabbel van een jong kind. Voor mij een weinig verrassend meer dat jonge moeders antidepressiva slikken.
´Wat was voor jou de aanleiding om dit middel voorgeschreven te krijgen en te gaan gebruiken?´
´Ik had een maagzweer door een helacte-lori-nog-wat…´
´Een helicobacter pylori.´ Inderdaad een bacterie die bij de mens in de maag voorkomt. Bij zo ongeveer heel Nederland.
Hink-stap-sprong van maaggedoe naar anti-depressiva… hóe dan?
Op zich is zo´n maagbacterie geen probleem. Als die tenminste niet de overhand kán krijgen. En dat krijgt-ie niet als je voldoende maagzuur aanmaakt. Da’s ook zo ongeveer bij heel Nederland een probleem.
Dus die ongenode gast kon zich bandeloos voortplanten. Ja, dat gaat merkbaar gedoe geven.
Ze kreeg dus een antibioticakuurtje voorgeschreven dat ze moest slikken voor een week. Dat helpt die ´maagbacterie´ wel om zeep ja. Maar vervolgens zo ongeveer ook de rest in het maag-darmkanaal. Niet alleen the bad guys dus, maar ook the good guys.
En laten nou net die good guys zorgen voor de aanmaak van… die neurotransmitters of voel-je-goed-hormonen. Die aanmaak verliep niet goed meer, waardoor ze zich in dit geval depressieverig ging voelen.
Hallo anti-depressiva.
Het maagprobleem was dan wel over, alleen had ze er nu een ernstiger probleem voor terug. Zonder dat nog te weten. Want antidepressiva ´doet´ echt wel iets met die neurotransmitters. Maar ze veranderen ook je neuronale anatomie. Je wat? De structuur in je hersenpannetje.
Die anti-depressiva afbouwen is dan ook geen pretje. En kan dan ook niet anders dan alleen heel langzaam én onder begeleiding van je voorschrijver.
Helaas krijg je weer ergens dat moment dat het niet grappig voelt allemaal. Immers, je oorspronkelijke probleem hèb je nog: je lijf kan zelf die neurotransmitters niet goed aanmaken.
Dit is dan ook dé hoofdreden waarom mensen, die met dit soort medicatie willen stoppen, tijdens zo´n afbouwproces de handdoek in de ring gooien.
Reden temeer dat ik tegelijk boos en verdrietig ben over de geboden van-de-regen-in-de-drup hulp. De oorspronkelijke klacht was relatief eenvoudig te verhelpen geweest. Zodat alles wat er nù na kwam, niet had gehoeven.
Nu zit deze dame met de puzzel om én medicatie af te bouwen, én zorgen dat haar eigen lijf weer die voel-je-goed-hormonen aan gaat maken. Dat kan misschien wel een jaar duren alles bij elkaar…
´Wat kan ik nu al doen?´, klonk het steeds wanhopiger.
´De kortste weg nu is: pas je voeding aan. Zodat die spijsvertering weer op orde komt. En het in dat maag-darmkanaal weer oké is.´
´Word jij vergoed?´
´Nee.´
Ik had niet de leukste boodschap, wel de duidelijkste. En vooral een oplossingsrichting om te kunnen stoppen met antidepressiva. Díe wens was voor haar inmiddels groot genoeg, ondanks de kosten. Ze nam de hulp aan.
Lynn Hogendoorn
P.S.
Gratis is niet hetzelfde als optimaal. Maar gratis sparren kan wel via deze link: https://gripopgezondheid.nl/contact/
