David van Bodegom, arts en verouderingswetenschapper, breekt een lans voor vitaal oud(er) worden.
In mijn woorden is ´fit-aliteit´ geen geheim.
Want we weten het allemaal: volwaardig eten, voldoende bewegen, enige regelmaat in het slaappatroon en op tijd naar bed, maar ook weinig drinken en niet roken.
Okay, tot zover de theorie.
David gaat verder en trekt een aardig vergelijk in mijn ogen: ´Hoe we verouderen hangt af van onze manier van leven. In Nederland ziet een dag er vaak zo uit: we stappen uit bed, in onze auto, in de lift, zitten de hele dag op kantoor en kijken ´s avonds televisie. Als je van een afstandje naar een kantoorgebouw kijkt en al die verlichte kantoortjes en hokjes ziet, dan zou je dat kunnen vergelijken met de bio-industrie – het is intensieve menshouderij. We zijn profkippen geworden, maar we moeten weer scharrelkippen worden.´
Ik weet niet hoe jij er tegenaan kijkt, maar ik vond het een nogal onthutsend en treffend vergelijk.
Nu kun je daar tegenover stellen dat we inmiddels een science fiction-leefomgeving hebben die uit z´n voegen barst van verleidingen.
Zet dat even naast een brein vanuit het tijdperk met stone age-genen. Of, nog treffender geformuleerd door Jan Heemskerk in zijn boek ´Als Jan het kan…´: ´Volgens Leo Babauta is ons kinderachtige en verongelijkte brein ook nog eens terminaal ongemak-mijdend en heeft het een onuitputtelijk reservoir aan k-smoesjes voorhanden om te voorkomen dat we tegengas gaan geven en iets willen ondernemen om de kwaliteit van ons leven te beteren – zoals stoppen met roken en elke dag vijf kilometer lopen. En dat kinderachtige brein is sterk door jaren oefening: onze innerlijke motivatie is er absoluut niet tegen opgewassen en we geven dan ook bij de eerste de beste ´tegenspraak´ de moed al zuchtend op.´
Enfin, terug naar de plofkip. Zijn we dan compleet weerloos?
Nope.
Zo vervolgd Jan met: ´Maar Leo zou geen goeroe zijn geworden als hij niet ook hiervoor een oplossing had bedacht. Ik vat het even samen. Hij zegt: probeer de uitdaging die je aan jezelf voorlegt klein te maken. Zo klein dat je kinderachtige brein hem totáál over het hoofd ziet en je dus niet tegenhoudt met k-smoesjes. Ga dus bijvoorbeeld niet direct vijf kilometer lopen, maar 100 meter. Of koop eerst loopschoenen en houd het daarmee de eerste dag voor gezien. Een minuscule stap is beter dan helemaal geen stap. Elke stap is goed, áls je hem maar zet! Want geen beweging is altijd beter dan stilstand, en beweging schept bovendien opnieuw beweging. Aldus Leo.´
Stephen Guise noemt in zijn boek ´Micro-gewoontes´ overigens nog veel en veel meer praktische voorbeelden van hóe je dit kunt doen.
Maar ook David van Bodegom gooit 4 v´s in de strijd om verleidingen uit onze omgeving te weerstaan:
- Verwijderen
- Vervangen
- Vermijden en
- Voorbereiden
Je eigen omgeving kun je aanpakken door te verwijderen en te vervangen.
Zet koekjes niet in het zicht op het aanrecht, maar stop ze in een blik achteraf in een kastje. Of beter nog: laat ze in de supermarkt of bio-winkel. Vervang ze door allerlei minigroente of andere rauwkost. Vervang ook meteen de pot drop op het werk door een fruitschaal. Vaak gaan die appels en bananen al op alleen al doordat die schaal er stáát. Introduceer dus vooral prikkels die verleiden tot betere keuzes. ´Beter´ als in volwaardiger: je lijf hééft er wat aan.
De openbare omgeving kun je niet naar je hand zetten. Dan komen vermijden en/ of voorbereiden van stal.
Een eettentje of supermarkt wil jou natuurlijk verleiden. Deze ´v´ van verleiden is duidelijk niet één van de eerder genoemde 4 v´s… Maar je kunt die omgeving wel omzeilen door bijvoorbeeld niet naar een supermarkt te gaan, maar boodschappen te bestellen. Of het straatje waar je altijd een saucijzenbroodje of ijsje haalt te mijden. Heb je een borrel of receptie, drink dan van tevoren een halve liter water en eet een banaan, dan ´passen´ er veel minder wijn en borrelhapjes bij in de maag.
En je kunt natuurlijk proberen om toch invloed uit te oefenen op de publieke omgeving. Spreek bijvoorbeeld de directie aan op de automaat met ingeblikt suikerwater in ´coffee corners´.
Je kunt dus heel veel zelf doen.
En dat geldt ook voor een werkgever.
Schoolbestuur.
Sportkantine.
Kliniek.
Whomever.
Maar mocht je daarvoor een aanjager kunnen gebruiken, neem dan gerust contact met me op: https://gripopgezondheid.nl/contact/
Lynn Hogendoorn
#persoonlijkeontwikkeling
#letsconnect
#gripopgelukshormonen
