Kort geleden had ik weer geluk. Mijn favoriete hersenprofessor Erik Scherder kwam weer in beeld. Alhoewel de docu deze keer niet door Scherder gedaan was, ging deze juist over de hersenprof himself.
Ik veerde al op toen ik het aangekondigd zag.
Aan bod komen onder meer jeugdvriend Eric de Vries, die vertelt over de breinprofessor´s vormende jaren op de tennisbaan. Maar ook hersenonderzoeker Dick Swaab, die hem ziet als zijn wetenschappelijk kind.
Met andere Eric (de Vries) is Erik Scherder al ruim 50 jaar bevriend. En van jongs af aan deelden ze dezelfde passie: tennis. Waarmee Scherder onder meer een record van 12 clubkampioenschappen op rij wist te zetten.
De Vries hoopt nog steeds op revanche en Scherder van de baan te meppen als laatstgenoemde het wat rustiger aan gaat doen.
Niets wijst echter in die richting. Scherder, nu zelf 70, maakt nog steeds 60- tot 80-urige werkweken…
Enfin, het blijkt dat ondanks Erik´s enorme kennis van het menselijk brein, hij zelf worstelt met angsten en zijn geloof.
Het maakt mij vooral nieuwsgierig naar wat er omgaat in Scherder´s eigen brein. Hoe kijkt een breinprof tenslotte naar zijn eigen wonderlijke brein?
Helaas bleef die vraag onbeantwoord in het programma. Of mijn verwachtingen waren te hooggespannen geweest. Gebeurd mij ook wel vaker.
Wat mij echter wel verraste, was het verloop van zijn carrièrepad.
Ik wist al van Erik dat de centrale vraag voor hem altijd is: waarom doen we wat we doen? En dat het menselijk brein voor Scherder een wonder is en een eindeloze inspiratie.
Ik vat ´em helemaal.
Maar zo begon het niet.
En die vat ik ook.
Scherder´s vader zag Erik graag carrière maken in het familiebedrijf, papieragenturen.
Scherder werd op stage gestuurd naar Duitsland, maar dat werd een ´troosteloze situatie´, vertelt hij zelf over die tijd.
Jeugdvriend Eric de Vries zat toen op het Cios (Centraal Instituut Opleiding Sportleiders), die hij vervolgde met de sportacademie.
Scherder volgde niet zijn voorbeeld, maar werd wel tennisleraar. En vervolgens fysiotherapeut.
Dat Scherder in de wetenschap terecht kwam, was dus nog helemaal niet zo vanzelfsprekend. Hij maakte die keuze pas op latere leeftijd.
Op eigen kracht deed hij de studie neuropsychologie, promoveerde bij Swaab, kwam bij de Vrije Universiteit, deed onderzoek, gaf colleges, schreef boeken. En inmiddels is Scherder nog steeds verbonden aan de VU Amsterdam, nu als hoogleraar klinische psychologie.
In de wetenschap is het gebruikelijk om onderzoek te presenteren aan en artikelen te schrijven voor vakgenoten. Maar Erik wilde de wetenschap naar buiten brengen, het grote publiek erin betrekken. Moeilijke materie zo overbrengen dat iedereen het begrijpt.
Met zijn ontwapenende energie, kwam zijn doorbraak in 2013 bij Matthijs van Nieuwkerk´s DWDD. De rest is geschiedenis, want door Erik´s aanstekelijk flair weten een heleboel mensen nu veel meer van het brein af.
Dat Erik een enorme voorstander is van muziek én beweging, is geen geheim. Getuige alleen de App ´Ommetje´, die mede door hem tot stand kwam.
Niet voor niets lijken Scherder´s passies voor beweging en muziek op het dwangmatige af, geeft jeugdvriend De Vries aan. Alsof hij altijd iets op z´n hielen heeft, altijd haast.
Scherder maakt zelf van dat altijd-maar-doorgaan, dat ´een fit lijf goed is voor het brein´.
Swaab roemt Scherder overigens nog om wat minder bekend van hem is: dat Scherder op de kaart heeft weten te zetten dat mensen met dementie ónderhandeld worden qua pijn. Die groep kan immers slecht of niet duidelijk maken dát ze pijn hebben.
Enniewees, angsten en fobieën zijn Scherder zelf evenmin vreemd. Sterker nog, hij is daar erg open over. Ook over het feit dat hij er geen oplossing voor heeft. ´Ik ben kampioen vermijden´, zegt hij zelf. Hij rijdt geen auto, vliegt niet, heeft angst voor de dood.
De angsten en fobieën heb ik niet met de hersenprof gemeen.
Wel het wonderlijke carrièrepad. Na jaren in debiteurenland vertoeft te hebben, dwong een burn-out mij een ander pad te kiezen.
Niet helemaal vrije keuze dus, maar inmiddels net zoals de hersenprof gefascineerd door het brein.
Het lévende brein, welteverstaan.
Want aanhoudende stress, gaat helaas ook iets onwenselijks doen met je brein.
En naast Scherder´s opties van muziek en beweging, ken ik inmiddels nog veel meer mogelijkheden om goed voor je brein te zorgen.
Weten wat jij kunt doen voor je brein als centrale regelneef voor je systeem? Je weet me te vinden: info@gripopgezondheid.nl
Lynn Hogendoorn
