Ik ben niet de eerste die erover begint, maar dit moet ik toch even kwijt.
Regelmatig kom ik een artikel van een diëtist of voedingswetenschapper tegen dat handelt over zout.
En dan is het met name een pleidooi tégen zout.
Niet alleen het reguliere keukenzout, maar álle zout. Dus ook producten waar het allemaal in verwerkt zit, zoals bouillonblokjes, sojasauzen, evenals die met de klinkende namen fluer de sel, Himalaya zout en Keltisch zeezout.
De grond ervoor?
De schrijvers van die artikelen kunnen geen wetenschappelijk bewijs vinden dat de zouten met de klinkende namen meer voedingswaarde bevatten dan gewoon keukenzout.
Dat is best verwonderlijk, aangezien er op PubMed bijvoorbeeld talloze onderzoeken over te vinden zijn.
Ook orthomoleculair geschoolde collega Juglen Zwaan weidde er diverse artikelen aan, met bronvermelding naar onderzoekresultaten. Juglen is ook fervent kritisch onderzoeker, die moderne wetenschap combineert met eeuwenoude kennis.
De stelling dat zeezout weinig anders is dan keukenzout, en daarmee vooral bloeddruk verhogend is (lees: gevaarlijk), gaat om een geheel andere reden mank. Bewegingsarmoede en chronische stress vormen eerder een veel groter risico voor een verhoogde bloeddruk.
Maar terug naar het zout.
Keukenzout bevat slechts de mineralen natrium en chloride.
Zeezout bevat naast dat natrium nog meer mineralen. En als ze in kleine hoeveelheden voorkomen, heten dat sporenelementen.
Groenten nemen die mineralen vanuit de bodem op en bevatten zo veel kalium: van nature een tegenhanger van dat gevreesde natrium.
Is dan het probleem te veel natrium (keukenzout) binnenkrijgen of te weinig kalium (groenten)? Een vergelijkbaar verhaal gaat op voor magnesium, hét ontspanmineraal, met dezelfde vraag.
Punt is: natuurlijke mineralen, groot of klein, zijn anorganisch. Dat zijn grote moleculen die wij helemaal niet zo goed opnemen in deze vorm.
Veel beter lukt dat met de organische vorm. Doordat we de dingen van de aarde eten die die anorganische stoffen reeds omgezet hebben naar organische verbindingen. Groenten, paddenstoelen, kruiden, specerijen, fruit, (wild) vlees van gras gevoerde dieren, seafood herbivoren in oceanen die leven van algen en zeegrassen.
Dat is voor ons als mensensoort de manier waarop je je lichaam mineraliseert.
Zout toevoegen aan je eten, dient als smaakmaker. En het verlengt de houdbaarheid. Veel voedingswaren werden heul vroegûh in het zout gelegd. Inmiddels twee toepassingsgebieden waarom de voedingsindustrie kwistig met zout strooit…
Op deze manier meer zout binnenkrijgen dan je wenselijk is, geeft wel gedoe ja.
Het alternatief is meer groenten eten en smaak toevoegen in de vorm van kruiden en specerijen. Dan zijn die groenten beter te hachelen en mineraliseer je jezelf ook nog eens.
Want die onmisbare mineralen vormen o.a. weer een co-factor voor een heleboel processen. Ze versterken bijvoorbeeld de werking van vitamines.
Pleit er dan helemaal niets voor zeezout?
Welzeker, maar dat heeft met iets anders te maken.
Met good old fashioned water.
Gemineraliseerd water dan.
Want dát is het water wat je lijf via je nieren binnen kan houden. Via ingewikkelde natrium-kalium pompjes bijvoorbeeld.
En dat water heeft in je lichaam twee hoofdfuncties.
Als transporteur van voedingsstoffen, bouwstoffen en zuurstof via het bloed. En als reiniger bij de afvoer van allerlei afvalstoffen.
Zonder water geen stofwisseling.
Waarom vertel ik dat nou?
Dat water ínnemen, is nog geen garantie voor ópname. Daar komt nou dat zeezout bij kijken. Althans, de mineralen ervan.
De nieren regelen de mineralen-waterhuishouding. Dat is niet alleen belangrijk voor bijvoorbeeld die genoemde bloeddruk. Maar omdat mineralen ook nodig zijn voor het overdragen van prikkels. De boel moet op spanning blijven.
Reden weer waarom er op dat water voor de hersenen een zwaar regelmechanisme zit. Als dat water er tenminste ís. Een chronisch vochttekort kan zelfs bijdragen aan verschrompeling van je brein. Dat merk je onder andere aan verlies van concentratie en focus, maar ook hoofdpijn en ‘mentale mist’.
Geen heppie hersenen dus.
Bedenk daar nog even bij dat je als volwassene voor 60-65 procent uit water bestaat, en de hersenen zelfs voor 80 procent uit vocht…
Wat kun je hieruit meenemen? Jezelf mineraliseer je niet met zeezout, maar mèt de mineralen uit ongeraffineerd zout kan je lijf wel dat water vasthouden.
Ik weet van geen goedkoper middel om je (mentale) vitaliteit te boosten.
Gemineraliseerd gemeentepils anyone? Dat ken: https://gripopgezondheid.nl/wp-content/uploads/GRIP-Flyer-WATER.pdf
Lynn Hogendoorn
