Er was eens… een mevrouw die aan haar pedicure het volgende voorlegde.
Haar man knapte namelijk nogal af op de kniekousjes.
Hij vond dat verre van secksie.
Die kniekousjes waren voor haar echter een alternatief voor de jarretels die zij niet meer wilde. Evenmin had ze panty´s als alternatief weten te vinden die fatsoenlijk bleven zitten.
Of de pedicure daar iets op wist?
Dat wist de pedicure.
Ze verwees de klant door naar een speciaalzaak in de regio.
Die hadden ´special stockings´ en no matter what op z´n plek bleven zitten.
Dat komt omdat ze zo´n hele speciale siliconen band hebben, waarmee zo´n panty niet meer van z´n plek komt. Althans, niet zonder dat degene die ´em draagt dat wil.
Kort en goed, die bewuste speciaalzaak had er ook weer een klant bij.
Nu wil het geval dat de wederhelft van dit echtpaar echter op een ander moment bij de pedicure komt. Dit stel is van meet af aan nooit tegelijk bij deze pedicure geweest.
Enfin, die man komt inderdaad een aantal weken later bij die pedicure.
En zegt: ´Ik wil u nog bedanken voor het advies dat u mijn vrouw hebt gegeven.´
De pedicure is inmiddels weer tientallen klanten verder en ze speurt in haar geheugen waar dit ook al weer over ging. Dat wordt duidelijk als de man verder vertelt.
´Nu mijn vrouw die prachtige panty´s draagt, komen haar slanke benen weer prachtig uit. En vind ik haar begeerlijker en woest aantrekkelijker dan ooit. En dan bedoel ik niet dat zij alleen een lust voor het oog is…´
Saignant detail is dat meneer-de-klant zesennegentig is.
En zijn vrouw negentig.
´I kid you not´, zou juicemaster Jason Vale op z´n plat Engels gezegd hebben.
Ik heb in tijden niet zo gelachen om een verhaal van een mede-ondernemer. Tranen van gevoel biggelden over m´n smoel.
Je maakt nog wel eens wat mee, als ondernemer. Hoe dan ook is het voor mij vanzelfsprekend dat een klant die in the end naar wens geholpen is, het allerbelangrijkste is.
Wat voor dit echtpaar gold, geldt net zo goed voor je brein.
En je gelukshormonen.
Een lang, gelukkig huwelijk vraagt tenslotte van beide echtelieden wat. Soms is een kleine moeite al een groot plezier. Soms vraagt het wat meer offers.
Van een partner zou je nog kunnen scheiden.
Maar je brein en jij hebben nu eenmaal een levenslang huwelijk.
Als je dus verderop in dat ´huwelijk´ nog veel plezier van je brein te hebben, dan is het misschien een idee om daar al zo vroeg mogelijk een goede band mee aan te gaan.
Enerzijds heeft dat te maken met hoe jij je brein gebruikt. Mark Tigchelaar, van ´FOCUS aan/ uit´, geeft aan dat bijvoorbeeld alleen al wisselen van aandacht (en we hebben al 200 externe onderbrekingen per dag!), verlies van hersencapaciteit is. We worden er dus dommer van.
Aan de andere klant heeft het ook te maken met hoe jij je brein letterlijk voedt. Want die grijze massa heeft ook relevante ´building blocks´ nodig om goed te kunnen functioneren. Omega 3-vetzuren zijn daar een voorbeeld van.
Een goed functionerend brein, dat vraagt dan ook nogal wat.
Aanhoudende stress daarentegen is funest voor het brein. Het maakt dat reparatie en onderhoud op een laag pitje komen te staan.
Dat merk je nog niet meteen in je twintiger, dertiger of soms zelfs veertiger jaren.
Was het maar zo´n feest. Dan werd je tenminste bijtijds getriggerd.
Niets van dat al. Zo´n proces gaat heel geleidelijk. Een galant proces, dat wel. Maar de effecten van een minder functionerend brein, zijn dat allerminst.
Over wat aanhoudende stress met dat functioneren van je brein doet, kun je via diverse testen het nodige inzichtelijk maken.
Daarvoor dient nou dat drie maanden traject.
Dat maakt niet alleen zichtbaar wat nog niet voelbaar is. Het geeft je ook de tools om die levenslange relatie met je brein goed te houden. Wie wil er nou geen goed huwelijk?
https://gripopgezondheid.nl/stressologie-basic-stress-solution/
Lynn Hogendoorn
PS. Jouw werkgever (mee) laten betalen? Vraag dan vrijblijvend offerte aan. En laat die jouw leidinggevende of manager maar overtuigen.
